|
26 februari
2007 Castro en Cabanas Pinguinland
Niet iedereen heeft die nacht zo goed geslapen. Ik was
er niet zo gerust in. Langs de ene kant had ik schrik dat de tent zou
wegwaaien. Langs de andere kant vreesde ik dat we te dicht tegen de
vloedlijn onze tent hadden opgezet. Gelukkig is onze, in Chile gekochte,
Braziliaanse tent van uitstekende makelei en ’s morgens is de zee verder weg
dan de nacht ervoor. Jonathan heeft ook niet zo goed geslapen, want ondanks
dat we in een klein gehucht aan zee (doodlopende weg op de koop toe) onze
tent hadden opgezet, reden er die nacht toch een aantal auto’s voorbij.
Gezien de weg vlak langs het smalle strand liep, had Jonathan schrik dat de
auto’s over onze tent heen zouden rijden.
Een mooie opkomende zon over mosselvelden in het water
maakt echter veel goed. Op hoop van zegen rijden we na ons ontbijt langs een
andere steile weg terug het binnenland in, en oef, gelukkig, geraken we deze
keer zonder al te veel problemen boven. Ik ben blij wanneer we even later
terug op gewone asfalt rijden.
In Castro bewonderen we kort de typische, in
verschillende kleuren geverfde, paalwoningen aan de ingang van de stad. Na
een stevige maaltijd kopen we ons nog warme spullen voor Antarctica. We
hebben nog eens onze mail kunnen checken en het is zover, we hebben
bevestiging dat we, mits betaling, mee kunnen op de boot van 3 maart naar
het zevende continent!
Na de bewogen avond en nacht (en 2 nachten gratis
kamperen) besluiten we terug te gaan naar de niet erg goedkope, maar
buitengewoon knap gelegen ‘cabanas Pinguïnland’ in Punihuil. Onze kinderen
zijn in de wolken en ook wij kijken er naar uit. De chalet is dan ook een
droom. We genieten met ons vier van het uitzicht. Vervolgens kiezen pappa en
mamma voor de open slaapkamer op de bovenverdieping, terwijl de kinderen in
het stapelbed beneden slapen.
Er is nog wel een ongemak dat we vaststellen wanneer we
de koffer van de wagen openen. Overal is er namelijk geel poeder te zien.
Eerst denken we aan stof, maar dan stellen we vast dat de pin uit het
brandblusapparaat is gegaan, waardoor het poeder is verstuift. Het is flink
kuisen om alles proper te krijgen.
Wanneer de zon ondergaat, wandelen we nog naar het
uitkijkpunt vanwaar je de pinguïnbaai kan zien. Onze kindjes zitten vol
energie en geven ons een taekwondo demonstratie.
En dan kunnen we gaan slapen, beschut voor de wind en
ver weg van alle verkeer.
vorige
volgende
|
