Verslagen

Oceanië - Australië


 

¤ België
(voor vertrek)

¤ Afrika

¤ Azië

¤ Oceanië

¤ Zuid-Amerika

¤ Noord-Amerika

¤ België
(terugkomst)

 

 

 

Eddy & Xenia

 

Jonathan

 

Vicky

 
 
 

16 december 2006 Kata Tjuta – de vallei van de winden

We staan erg vroeg op gezien we een ochtendwandeling willen maken in Kata Tjuta (of de Olga’s), een op 45 km afstand gelegen rotsgebergte. Wanneer we er toe komen rond half acht, is het al bijna 30 °C.

We eten nog snel een boterhammetje en trekken dan de Vallei van de Winden binnen. We krijgen een adembenemend landschap te zien. De groene bomen contrasteren met de complementaire, rode rotsen, die zich aftekenen tegen de helder blauwe lucht.

We sluiten ons aan bij een gids die ondermeer de geschiedenis uitlegt van het landschap waarin we ons bevinden. Miljoenen jaren geleden was er in dit gedeelte van Australië een bergketen nog hoger dan de Himalayas. Die is beginnen afbrokkelen en grote keien zijn terecht gekomen in enkele grote, omliggende putten. Later is de landmassa onder water verdwenen en zijn de keien aan elkaar gekoekt met klei. Wanneer het land terug rees, heeft erosie door wind en regen ervoor gezorgd dat de zachte lagen zijn weggespoeld en zijn de harde samengekoekte rotsen boven komen liggen. Zo zijn de Olga’s en Ayer’s Rock (=Uluru) ontstaan. Alleen is Uluru een zandrots en geen “stenenconglomeraat” omdat het zich verder van het gebergte bevond. Hierdoor werd het gevormd door fijner gemalen rotsen en zand, in de plaats van grove keien. Uluru werd door een aardbeving omhoog geduwd in een hoek van 90°. Daarom liggen de verschillende lagen die hem samenstellen verticaal. Dit maakt de rots zo speciaal.

Het is al bijna half elf wanneer we na onze wandeling terug op de parking aankomen. Een ranger hangt een bordje dat alleen het eerste deel van de tocht nog open is, omdat de temperatuur intussen boven de 36 ° in de schaduw is opgelopen. Gelukkig is er nu de AC in de auto om af te koelen.

 Op de terugweg rijden we nog naar het Uluru Visitor’s Center (zie http://www.deh.gov.au/parks/uluru/index.html ). Er is een knappe tentoonstelling met o.a. uitleg over het belang van dit stuk grond voor de oorspronkelijke bewoners van de Outback en beeldmateriaal over de teruggave van dit land aan de Aboriginals in 1985.

Ondertussen is de hemel aan het overtrekken. Terug op de camping krijgen we te horen dat er een zandstorm onderweg is van Alice Springs. We verzetten onze tent (neus in de wind) en kopen nog wat piketten bij. Onze geplande tweede bezoek aan Uluru, voor de zonsondergang, annuleren we want er is geen zon meer te zien. Wat later vallen de eerste malse regendruppels.

vorige                                                                                                                          volgende