|
06 juli
2007 Mummies en tekeningen in Nazca
Wel, we hebben in deze bus allemaal een stuk beter
geslapen dan de vorige nachtbus. Gelukkig maar, want het wordt een drukke
dag.
Bij onze aankomst in Nazca om 6 uur in de ochtend,
neemt een man ons dadelijk mee naar het vliegveld.
Nazca is wereldberoemd omwille van de mysterieuze
lijnen en tekeningen die je alleen vanuit de lucht kan bewonderen. In totaal
is er over een oppervlakte van 500 km² een netwerk van 800 lijnen, 300
figuren en 70 afbeeldingen van dieren en planten.
Volgens de Duitse mathematica Maria Reiche, die de
lijnen jarenlang onderzocht, zijn de lijnen gemaakt door de Paracas en Nazca
volkeren tussen 900 voor en 600 na Christus, met toevoegingen door de Wari
in de zevende eeuw na Christus.
Maria Reiche, die enkele jaren geleden overleed, dacht
dat deze patronen een astronomische kalender voorstellen. Anderen geloven
dat het landingsbanen met versieringen zijn voor buitenaardse wezens. De
meest waarschijnlijke uitleg is misschien wel dat de lijnen deel uitmaakten
van religieuze rituelen voor de natuurgoden, de zon, de maan en de aarde.
Moeder aarde voelt namelijk de lijnen die in haar zijn aangebracht, terwijl
de zon en de maan de tekeningen vanuit de ruimte kunnen bewonderen... De
waarheid met betrekking tot deze lijnen zullen we misschien nooit kennen
aangezien de volkeren die ze aangebracht hebben, niet konden schrijven en
dus geen uitleg hebben achtergelaten. Het blijft een mysterie.
Bij onze aankomst op het vliegveld is de hemel echter
nog steeds zwaar bewolkt en dus blijven alle vliegtuigjes aan de grond. In
afwachting van onze vlucht, ontbijten we eerst en nemen vervolgens een
toeristenbusje die ons de woestijn invoert naar de graven van de Paracas en
de Nazca, de waarschijnlijke makers van deze lijnen.
Ondanks vele grafplunderingen zijn de archeologen er
toch in geslaagd om een aantal ongeschonden graven bloot te leggen. Door de
gunstige klimatologische omstandigheden zijn vele in foetus houding
opgebaarde lijken goed bewaard gebleven. Het is wel akelig hier rond te
wandelen, zeker nadat Xenia heeft opgemerkt dat het een ideaal terrein is
voor de single “Thriller” van Michael Jackson…
Op de terugweg naar het vliegveld houden we nog halt in
een dorpje waar we artiesten aan het werk zien.
De eerste is een potenmaker die erin gelukt is de oude
ceramische technieken van de vroegere Nazca zo goed na te bootsen, dat hij
jaren geleden in de gevangenis is beland wegens vermeende handel in antiek.
Hij laat ons zien hoe hij de potten kneedt, beschildert en ze dan met een
steen, waarmee hij eerst over zijn neus strijkt om ze vetter te maken,
polijst.
De volgende ambachtsman maakt goud. Zijn mannen halen
steengruis uit nabij gelegen mijnen. Dan gebruiken ze artisanale technieken
om de stenen fijn te malen. Op muziek dansen jonge mannen op loodzware
rotsblokken die schommelen in een bad van water en mercurochroom. Op die
manier halen ze uit 60 kg rotsen gemiddeld 1,2 gram goud per dag!
Intussen is de hemel opgeklaard. We zien het eerste
vliegtuig in de lucht. Toch moeten we nog een hele tijd wachten want alle
vluchten zijn flink vertraagd. We kijken in de wachtruimte naar een film
over de opgravingen van de Nazca mummies en het mysterie van de lijnen.
Gezien onze vlucht pas om 14 uur is voorzien, gaan we
nog eerst eten. Halverwege onze lunch komt de verantwoordelijke ons zeggen
dat we met onmiddellijk met een andere maatschappij de lucht in kunnen. We
aarzelen niet en voor we het goed beseffen, stijgt een Cesna op, met ons
gevieren erin plus één van de Zwitserse meisjes die we in de Colca Canyon
leerden kennen.
Vanuit de lucht zien we de bergketen en de enorme
hoogvlakte ernaast doorkliefd met natuurlijke en door mens gemaakte lijnen.
Naar de eerste tekening, een walvis, is het wat zoeken.
Vanuit de lucht zijn de tekeningen toch niet zo groot als verwacht en ze
bevinden zich tussen een hoop andere lijnen. De geometrische tekeningen
zoals driehoeken zijn gemakkelijker te onderscheiden omdat ze groter zijn
(tot 200 meter lang).
Het vliegtuig helt eerst naar rechts over, om ze aan de
passagiers rechts te laten zien, vervolgens naar links.
Eenmaal we weten hoe groot de tekeningen zijn, is het
iets gemakkelijker geworden om ze te ontdekken. Achtereenvolgens zien we het
ruimtemannetje, de aap, de hond, de condor, de spin, de kolibrie, de condor
met slang, de papegaai, de boom en de handen. Onvoorstelbaar dat deze, meer
dan duizend jaar oude, figuren de tand des tijds hebben overleefd en dat we
ze vandaag de dag nog kunnen bewonderen.
En dan vliegen we over de Panamerikana snelweg terug
naar Nazca. Het half uurtje vliegen is zo voorbij. Alleen Vicky voelt zich
niet honderd procent wanneer we uitstappen, maar ook zij heeft de
wereldberoemde tekeningen gezien.
Nazca stad is verre van mooi. Daarom beslissen we
direct door te bussen naar Ica en van daaruit met een taxi te rijden naar
het vlakbij gelegen oasestadje Huacachina.
Dat lukt prima. De ons aanbevolen hostels zijn vol,
maar er is een 4 persoonskamer vrij in Hospedaje del Barco. De Hospedaje
geeft uit op de promenade aan de laguna en we zijn direct verkocht.
Te midden van duinen van meer dan 100 meter hoog, en
dromend van de mysterieuze Nazca lijnen, brengen we onze eerste nacht door
in de Peruviaanse woestijn.
vorige
volgende
|
