|
31 mei
2007 Museabezoek te Sucre
Ons hostel Pachamama (wat staat voor moeder aarde, één
van de goden die de lokale bevolking nog steeds aanbidt) is een aangename
verblijfplaats. Naast een pingpong tafel (wel moeilijk te bespelen want van
steen) is er een schaakbord van steen dat al snel in het ochtendzonnetje
baadt, zodat we nog eens van een schaakspel kunnen genieten.
Zoals vermeld in het verslag van gisteren, verblijven
er ook hier weer boeiende mensen, al is er deze keer ook een schrijnend
verhaal. In ons hostel verblijven enkele toeristen die twee weken geleden in
een busongeval zijn betrokken geweest. De bus is gekanteld, wellicht door de
zatheid van de chauffeur, één Canadees meisje is omgekomen, en een heleboel
toeristen zijn licht tot ernstig gewond geraakt. Bus rijden is in Bolivia
(zoals ook in andere, minder ontwikkelde landen) een gevaarlijke zaak. En
dan gaat het niet alleen om ongelukken, maar ook om diefstal. Nachtbussen
zijn de plek bij uitstek om zelfs toeristen die op hun hoede zijn, te
bestelen. En wij moeten van Sucre naar La Paz, ofwel met een nachtbus, ofwel
… vliegen. We zullen ons maar eens goed gaan informeren.
Nu we het toch over diefstal hebben, ook gewoon overdag
gaan eten, is niet ongevaarlijk. In ons hostel verblijft een sympathiek
Belgisch koppel, Dorine en Jasper. We hebben hen verteld hoe lekker het wel
was in het Chinese restaurant op Plaza 25 de Mayo, Sucre’s Grote Markt. Ook
zij zijn er gaan eten,… en ze zijn er bestolen. Drie mannen zijn het
restaurant binnengewandeld. Terwijl één van hen informatie vroeg aan de
toog, liet een ander zijn sleutels naast Dorine vallen, en voor ze het goed
en wel door had, waren de drie aan de haal met haar tas die (onvoorzichtig
weliswaar) naast haar op een lege stoel lag.
Maar terug naar onze activiteiten van de dag. Na het
schaakspel bezoeken we in de voormiddag het zeer interessante ASUR museum (Museo
de Art Indigena). We leren er veel over de gebruiken, de klederdracht, de
weefkunst en de muziekinstrumenten van enkele inheemse bevolkingsgroepen,
waaronder de Tarabuco.
Onze kinderen zijn zeer geboeid door de
weefcapaciteiten van een inheemse schone. De dame vertelt ons dat het
ongeveer 4 maanden duurt om het doek waaraan ze werkt af te krijgen (1 ½ cm
per dag)!
In de namiddag verkennen we het Bevrijdings- en
Onafhankelijksmuseum van de stad. We zien er ondermeer de authentieke
onafhankelijksverklaring van het land, in de zaal waar het ondertekend is.
Op het grote plein waar het museum gevestigd is, is er
een protestbetoging van de taxichauffeurs aan de gang. Ze moeten hun wagens
verplicht uitrusten met gastanks, maar blijkbaar op een oude, niet veilige
methode. Ze vragen een aanpassing van de wet en houden de hele middag de weg
omheen het centrale marktplein met hun auto’s bezet (wat zorgt voor een
zalige rust op het plein).
vorige
volgende
|
