|
30 april
2007 Leven in de jungle deel 2
(Zeker deel 1, de dag van
gisteren lezen, alvorens aan dit verslag te beginnen.)
De afwas. Ook in de jungle moet er afgewassen worden.
Normaal gesproken hebben ze in het reservaat een pomp die voor water in de
hutten zorgt, maar die is stuk. Ariel heeft gisteren nog geprobeerd om ze te
herstellen, maar zonder succes.
Ariel en Laura vullen dan maar grote waterflessen aan
de rivier. Xenia zet zich in het zonnetje voor een van de hutten en doet in
een grote kuip de afwas van de heerlijke asado van gisterenavond. De houten
planken die dienden om het vlees en de groenten te snijden drogen in het
zonnetje. Tientallen vlinders zetten er zich op om het vocht en het zout op
te zuigen.
Ik heb beloofd om Laura en Ariel les te geven over
duurzame ontwikkeling en triple P management (people, planet, profit +
participation). In het midden van de jungle, op een boomstam zittend, doe ik
de uitleg, terwijl Laura van haar maté slurpt. Ik vertel hen over het belang
van leiderschap en licht bondig persoonlijkheidsanalyse toe, als een
onderdeel van coaching. Een bijzonder aangename ervaring (ik mis het
lesgeven en het trainen toch wel).
Ondertussen bouwen de kinderen met kaarten grote
torens. Ze maken met allerlei prularia een grote stad op de massief houten
tafel in de veranda van de hut.
In de namiddag trekken we nog een keer naar de rivier.
Jammer genoeg krioelt het daar van kleine wespen. Jonathan wordt als eerste
gestoken, maar ook Xenia en Vicky ontsnappen er niet aan. Is het omdat ik
onder de waterval in mijn zwembroek ben gaan afkoelen, dat de wespen mij
niet lusten? In elk geval ben ik de enige die gespaard blijft. Zo heeft elk
paradijs zijn keerzijde.
Dan is het tijd om terug naar Puerto Iguazu te gaan.
Achteraan op de open jeep genieten we van de terugrit door de jungle. De
hemel kleurt rood, de sterren en de maan verschijnen aan het firmament, en
de avond is zacht.
We zijn veel te snel terug in ons hostel. Wat jammer
dat we onze bus hebben vastgelegd voor morgen, anders hadden we nog een dag
langer kunnen blijven in het mooie reservaat, en wie weet, ook nog eens de
cataratas van Iguazu in het maanlicht kunnen gaan bewonderen.
Oh ja, dankzij ons bezoek aan het reservaat, weten we
nu wat de naam El Guembe, van ons hostel betekent. Het is een plant die
groeit hoog boven de grond op de takken van de bomen, en die wortels heeft
die als lianen omlaag hangen. Jonathan en Vicky hebben in het reservaat
verschillende keren voor Tarzan en Jane gespeeld aan de wortels van “El
Guembe”.
Het is onze laatste nacht in Argentinië, snik…
vorige
volgende
|
