|
28 november
2006 Dreamland en Ulu Watu
De autoverhuurder komt langs, checkt het nazicht van de
auto door de garagist, en besluit dat deze ons veel te veel heeft
aangerekend. Hij wil de garagist opzoeken en een juiste prijs bedingen.
Onze jeep start vanmorgen zonder problemen. We zijn
echter nog maar net buiten Ubud of de toerentalmeter en onze motor slaan op
hol. We beslissen om terug te draaien, maar enkele kilometers verder is
alles weer normaal. Gezien de planning van de dag en het intussen toch al
latere uur, besluiten we het er toch maar op te wagen.
Eerst en vooral willen we vandaag een bezoek brengen
aan de woonst van de Belg Eric, die we gisteren hebben ontmoet. Hij woont te
Dreamland, ten zuiden van Denpasar.
Het is wat zoeken, maar uiteindelijk vinden we
Dreamland, een zeer mooi zandstrand aan de voet van een steile rots. Het is
een surfparadijs. Ook de rijkeren hebben de weg naar dit droomstrand
gevonden. Er is een groot golfterrein in aanbouw en op onze zoektocht naar
Eric’s woning belanden we in 4 ultra moderne villa’s die pas op 1 december
geopend worden. Van de opzichters en de werklui mogen we zelfs even van één
van de zwembaden gebruik maken. We voelen ons multimiljonairs wanneer we aan
de rand van het zwembad uitkijken over de azuurblauwe oceaan.
Uiteindelijk vinden we Eric’s woonst (niet moeilijk
eigenlijk, want er wapperen Belgische wimpels aan de ingang). Het is een met
natuurlijke materialen gebouwde hut met 4 kamers voor toeristen (www.bali-beach-villa.com).
Onze kinderen lezen er in de hangmat en we wagen ons zelfs even met een
kleine surfplank in de oceaan. De golven zijn echter zo groot en de stroming
is zo sterk, dat we wijselijk maar dicht bij het strand blijven.
Even voor de avond valt, verlaten we dit echte
“Droomland” en rijden naar de tempel Ulu Watu. De tempel zelf is niet zo
bijzonder. Bovendien is er een apenplaag. De apen ritsen brillen van mensen
weg en geven die in ruil voor nootjes terug. Er zijn enkele lokale mensen
die die nootjes verkopen; wij verdenken hen ervan de apen te hebben
getraind. Xenia maakt haar bril met een wimpel vast en wij trekken de wacht
rond haar op met lange stokken.
Wat Ulu Watu bijzonder maakt, is een opvoering van
Ketchak dansen bij zonsondergang met de tempel op de achtergrond. Het
amfitheater is eivol en we genieten van een spetterende opvoering van deze
vuurdans.
Op de terugweg houden we kort halt bij een MacDonald’s
en kruipen bij aankomst te Ubud direct ons bed in…
vorige
volgende
|
