|
19 november
2006 Lava View Hotel – This could be heaven
De weinige toeristen die er zijn, staan om 4 uur op om
de zonsopgang te gaan bekijken. Gezien onze vermoeiende busrit de dag
ervoor, verkiezen we om wat langer in bed te blijven. Toch zijn wij ook
vroeg wakker. Terwijl de rest van het gezin zich klaarmaakt voor het
ontbijt, wandel ik naar het Lava View Hotel (2275 meter hoog). Er is een
mooie bungalow voor 4 beschikbaar, met zicht op Bromo. We verhuizen er te
voet heen met onze bagage. Wow, wat is het hier tof!
Vlakbij Lava View ligt het vulkanologisch centrum. In
de voormiddag is er niemand aanwezig, maar in de namiddag treffen we er een
vrijwilliger aan, die ons graag te woord staat. Hij is echter niet zo
positief over het centrum. Zo is de verantwoordelijke vanmorgen voor een dag
vertrokken en heeft de meetapparatuur afgezet. Hij vertelt ons dat de
laatste uitbarsting van de Mount Bromo in juni 2004 was. Twee Singaporese
toeristen verloren er het leven. Ook toen was er in het centrum niemand
aanwezig. Drie weken geleden maten ze verhoogde activiteit van de
ondergrond, maar de laatste dagen waren de metingen normaal. We kunnen dus
redelijk gerust zijn…
We maken van het grote terras van onze bungalow gebruik
om les te geven aan de kinderen en te werken aan foto’s en verslagen.
Ondertussen laten we muziek van Queen door onze in Nepal gekochte boxen
schallen: “This could be heaven…” Onze kinderen zijn intussen, net zoals
wij, echte Queen fans geworden.
De zonsondergang valt een beetje tegen, want er zijn
heel wat wolken en weinig zon. In het restaurant van Lava View zijn we de
enige gasten. 10 man personeel voor 4 gasten. Terwijl Jonathan met de barman
schaakt, speelt Vicky serveerster voor de serveersters en de receptionistes.
Er wordt flink wat afgelachen.
We proberen niet te laat te gaan slapen. We hebben
namelijk voor morgen een jeep geboekt die ons om 4 uur naar een uitkijkpunt
hoog boven de krater gaat brengen om de zonsopgang te bewonderen.
vorige
volgende
|
