|
22 september
2006 Heerlijk eten te Xian
Het binnenvallende daglicht maakt ons wakker. We zien
bergen, kloven en kleine dorpen voorbijzoeven langs het raam. Om half acht
in de ochtend rijdt onze trein het station van Xian binnen. Tussen een hele
menigte Chinezen staan er twee te zwaaien met elk een bordje van de
jeugdherbergcentrale. We volgen hen en aan de voeten van de stadswal die
Xian omringt, staat een busje op ons te wachten. We zijn met een tiental
trekkers die van de trein in het busje stappen. Onze recent gemaakte
Belgische vrienden stappen af in het centrum vlakbij de Bell -en Drum Tower
van Xian. Wij hebben via e-mail geboekt in de 2-de jeugdherberg, Xian
Shuyuan Youth Hostel, die vlak tegen de Zuid-Poort van de stad ligt. De
herberg is een lang, diep gebouw, onderbroken door pittoreske
binnenkoertjes. We krijgen een kamer van zes toegewezen. Van één van de
binnenkoertjes gaat het via twee trappen naar een dakverdieping met een
groot terras. Daar ligt onze kamer. Jammer dat de lucht grijs is en er
regelmatig regendruppels vallen. Xenia is nu verkouden.
Van Patrick, een Amerikaan die meewerkt in de
jeugdherberg, krijgen we de routebeschrijving naar een goed restaurant. Het
ligt op wandelafstand van onze herberg. Langs buiten is het versierd met
veel hout en lampions. Binnen hangen er vlagjes en de tafels en stoelen zijn
van massief hout. De stoelen zijn loodzware stukken verniste boomstam. Er is
alleen een Chinees menu, maar gelukkig met foto’s. We bestellen een vijftal
gerechten en dan begint ons beste eetfestijn in China tot nu toe: scampis in
zoetzuur, Peking eend, ribbetjes, chinese groentjes, soep, met tomaten en ei
gevulde dumplings en Chinese borrelhapjes. We krijgen zelfs een hoop extra’s
op tafel die deel uitmaken van wat we blijkbaar hadden besteld. Het is
allemaal overheerlijk en veel te veel. En dan te bedenken dat we in Peking
toeristen ontmoetten, die ons vertelden dat het eten in China op niets
trekt… Wanneer we de rekening krijgen, schrikken we. Het is onze goedkoopste
uitgebreide warme maaltijd tot zover in een Chinees restaurant (13 EUR voor
onze vieren). We vragen en krijgen nog een ‘doggy bag’ en wandelen
uitgelaten terug naar onze jeugdherberg.
In onze herberg is er gratis internet tussen 14 en 17
uur en er zijn 4 computers beschikbaar. Runescape is het geliefkoosde spel
van Jonathan en Vicky. Wij gebruiken internet voor mail en website. In de
bar/restaurant speelt toffe muziek. Het is er knus (met uitzondering van de
rook – het is opvallend hoeveel trekkers roken – jammer). Terwijl de kindjes
op de computer spelen, wandelen we de stad in en we kopen ons treintickets
voor Chengdu. Opnieuw ‘hard sleepers’, maar deze keer de bovenste bedden.
Niet omdat we dit wensten, wel omdat de trein vol is. De bedden zijn
trouwens ook in 3 verschillende compartimenten (gelukkig wel van dezelfde
wagon). Transport vinden gaat nog moeilijker worden, vertelt men ons, omdat
de eerste week van oktober de Chinezen vakantie hebben.
’s Avonds bestel ik nog een Travellers’ Club Sandwich
voor de kindjes en wij laten de restjes van de middag voor ons opwarmen.
Elke vrijdagavond is het dumpling avond in de herberg. Jonathan en Vicky
zijn er als de kippen bij om samen met twee Chinese koks deeg te rollen en
de dumplings te vullen met lekkere ingrediënten. Intussen word ik
aangesproken door de Taiwanees Guiliano en de Xianees James die me wijn en
gerechten aanbieden. Terwijl de kinderen dumplings maken met andere
toeristen, filosoferen we met Guilano en James over het leven. Xenia en ik
krijgen nog gember van Guiliano om op te kauwen om van onze verkoudheid af
te geraken. Erg nuchter is hij volgens ons niet. Hij vertelt ons de meest
waanzinnig verhalen over zijn leven als boeddhist en drugdealer en over zijn
familie die in de Taiwanese luchtmacht hoge posities bekleedt.
Xian verrast ons in elk geval zeer aangenaam en het is
nog niet gedaan.
vorige
volgende
|
