21 september
2006 Laatste dag te Peking en nachttrein
Vanmorgen is het opruimen en inpakken geblazen. We
moeten onze kamer tegen de middag verlaten. Er is een opslagruimte waar we
onze bagage kunnen onderbrengen. Onze nachttrein naar Xian vertrekt in het
West Station van Peking om 21 uur.
Het postkantoor vlakbij onze herberg weigert Jonathan’s
zwaard te versturen naar België. Ze verwijzen ons naar het internationale
postkantoor. Na de lunch laten we Jonathan en Vicky in de herberg. We
wisselen eerst geld en nemen dan de taxi naar Cathay Pacific. We hebben data
aangepast voor onze komende vluchten, maar we zien de aanpassingen niet
verschijnen op het internet. Bij Cathay verzekeren ze ons dat de
aanpassingen wel degelijk zijn uitgevoerd (en we krijgen nog een
bevestigingsdocument). Het internationale postkantoor ligt in de
ambassadewijk, niet ver van Cathay’s kantoor. Jonathan’s zwaard wordt er
vakkundig ingepakt. We versturen het per boot naar België (adres van Vivi) –
duurtijd ongeveer drie maanden. Het zwaard versturen kost twee keer zoveel
als de prijs van het zwaard…
De taxi zet ons af aan het Tienanmen Plein. De
voorbereidingen voor de versieringen van de komende Olympische Spelen zijn
goed opgeschoten. De mascottes van de Spelen zijn al aangebracht in de
bloemplantsoenen en het Himalaya gebergte bij Lhasa is ook al bijna af.
We wandelen over het reusachtige plein terug naar onze
herberg. Onderweg kopen we ons nog croissants en koffiekoeken voor de trein.
De kinderen zijn blij dat we terug zijn.
Om half acht nemen we met al onze bagage een taxi naar
het station. Vele gebouwen zijn mooi verlicht. De recentere gebouwen hebben
overal lichtjes ingebouwd, die soms van kleur veranderen of in reeksen aan-
en uitgaan. Het verkeer is chaotisch en de taxi slingert zich tussen andere
auto’s en bussen door. Het West Station van Peking is een reusachtig gebouw
– en wij maar denken dat het Centraal Station van Antwerpen groot is. Langs
weerzijden kunnen de auto’s via een spiraal van twee verdiepingen omhoog
rijden naar de vertrekhal. De vergelijking met een luchthaven gaat zeker op.
Een gigantisch bord geeft aan welke treinen wanneer en van waar vertrekken.
Jammer genoeg alleen in het Chinees. Gelukkig heeft onze trein een nummer en
zo weten we dat we op perron zes moeten zijn.
Onze bagage wordt eerst gescand en dan mogen we verder
naar de wachtzaal voor perron zes. Even later zet de massa zich in beweging.
We mogen, na controle van onze ticketten, naar het perron. In wagon 10
hebben we in een ‘hard sleeper’ compartiment (6 bedden waarvan voor ons 2
beneden en 2 in het midden). In de duurdere ‘soft sleeper’ compartimenten
zijn er maar vier bedden en er is ook een deur. De wagon is modern en ons
compartiment is het eerste naast de propere lavabo’s en toiletten. De bedden
zijn comfortabel en de kussens en dekens proper. Er is nog één Chinese dame
die op het hoogste bed slaapt. Later op de avond komt er bij een stop nog
een man bij. Jonathan en Vicky vinden het reuze en klimmen als aapjes omhoog
en omlaag. Waarom mogen we niet boven slapen, zeggen ze. De volgende keer,
ok?
We eten nog snel onze koffiekoeken op en om 21.02 stipt
vertrekt de trein. We doen een praatje met twee Belgen, Matthias en Jena en
haar Engelse vriend Peter. Ze zijn met de Transiberische van Moskou naar
Peking gespoord. We trekken tegen tienen onze pyjama’s aan en kruipen onder
de wol. Het wiegen van de trein en de geluiden van de sporen zorgen ervoor
dat we met zijn allen snel slapen.
vorige
volgende
|