Verslagen

Azië  -  China


 

¤ België
(voor vertrek)

¤ Afrika

¤ Azië

¤ Oceanië

¤ Antarctica

¤ Zuid-Amerika

¤ Noord-Amerika

¤ België
(terugkomst)

 

 

 

Eddy & Xenia

 

Jonathan

 

Vicky

 
 
 

21 september 2006 Laatste dag te Peking en nachttrein

Vanmorgen is het opruimen en inpakken geblazen. We moeten onze kamer tegen de middag verlaten. Er is een opslagruimte waar we onze bagage kunnen onderbrengen. Onze nachttrein naar Xian vertrekt in het West Station van Peking om 21 uur.

Het postkantoor vlakbij onze herberg weigert Jonathan’s zwaard te versturen naar België. Ze verwijzen ons naar het internationale postkantoor. Na de lunch laten we Jonathan en Vicky in de herberg. We wisselen eerst geld en nemen dan de taxi naar Cathay Pacific. We hebben data aangepast voor onze komende vluchten, maar we zien de aanpassingen niet verschijnen op het internet. Bij Cathay verzekeren ze ons dat de aanpassingen wel degelijk zijn uitgevoerd (en we krijgen nog een bevestigingsdocument). Het internationale postkantoor ligt in de ambassadewijk, niet ver van Cathay’s kantoor. Jonathan’s zwaard wordt er vakkundig ingepakt. We versturen het per boot naar België (adres van Vivi) – duurtijd ongeveer drie maanden. Het zwaard versturen kost twee keer zoveel als de prijs van het zwaard…

De taxi zet ons af aan het Tienanmen Plein. De voorbereidingen voor de versieringen van de komende Olympische Spelen zijn goed opgeschoten. De mascottes van de Spelen zijn al aangebracht in de bloemplantsoenen en het Himalaya gebergte bij Lhasa is ook al bijna af.

We wandelen over het reusachtige plein terug naar onze herberg. Onderweg kopen we ons nog croissants en koffiekoeken voor de trein. De kinderen zijn blij dat we terug zijn.

Om half acht nemen we met al onze bagage een taxi naar het station. Vele gebouwen zijn mooi verlicht. De recentere gebouwen hebben overal lichtjes ingebouwd, die soms van kleur veranderen of in reeksen aan- en uitgaan. Het verkeer is chaotisch en de taxi slingert zich tussen andere auto’s en bussen door. Het West Station van Peking is een reusachtig gebouw – en wij maar denken dat het Centraal Station van Antwerpen groot is.  Langs weerzijden kunnen de auto’s via een spiraal van twee verdiepingen omhoog rijden naar de vertrekhal. De vergelijking met een luchthaven gaat zeker op. Een gigantisch bord geeft aan welke treinen wanneer en van waar vertrekken. Jammer genoeg alleen in het Chinees. Gelukkig heeft onze trein een nummer en zo weten we dat we op perron zes moeten zijn.

Onze bagage wordt eerst gescand en dan mogen we verder naar de wachtzaal voor perron zes. Even later zet de massa zich in beweging. We mogen, na controle van onze ticketten, naar het perron. In wagon 10 hebben we in een ‘hard sleeper’ compartiment (6 bedden waarvan voor ons 2 beneden en 2 in het midden). In de duurdere ‘soft sleeper’ compartimenten zijn er maar vier bedden en er is ook een deur. De wagon is modern en ons compartiment is het eerste naast de propere lavabo’s en toiletten. De bedden zijn comfortabel en de kussens en dekens proper. Er is nog één Chinese dame die op het hoogste bed slaapt. Later op de avond komt er bij een stop nog een man bij. Jonathan en Vicky vinden het reuze en klimmen als aapjes omhoog en omlaag. Waarom mogen we niet boven slapen, zeggen ze. De volgende keer, ok?

We eten nog snel onze koffiekoeken op en om 21.02 stipt vertrekt de trein. We doen een praatje met twee Belgen, Matthias en Jena en haar Engelse vriend Peter. Ze zijn met de Transiberische van Moskou naar Peking gespoord. We trekken tegen tienen onze pyjama’s aan en kruipen onder de wol. Het wiegen van de trein en de geluiden van de sporen zorgen ervoor dat we met zijn allen snel slapen.

 

vorige                                                                                                                          volgende