|
14 september
2006 Aankomst in Peking
De 13de is gewoonlijk onze geluksdag. We
zijn zelfs getrouwd op een vrijdag de 13de. Op woensdag 13
september is er echter een ongeluk gebeurd op de autostrade van Antwerpen
naar Brussel. We proberen via kleine wegen Zaventem te bereiken, maar het
zit overal zo vol als een ei. We vrezen onze vlucht niet te halen. Het is
10u50 wanneer we in Zaventem toekomen, vijf minuten voor het sluiten van de
incheckbalie voor de bagage. Gelukkig verloopt de douanecontrole vlot.
Wanneer we aan de gate toekomen, begint het inschepen. Oef, net op tijd.
Het is een korte vlucht naar Helsinki, waar we drie uur
tijd moeten doden (al kaartend en van de tijd gebruik makend om de data van
onze vluchten naar HK en de daaropvolgende met een week te verlaten – zodat
we kunnen klimmen in de Himalaya en mogelijk ook familie in HK kunnen
treffen).
De vlucht naar Peking zit eivol. We krijgen twee
jeugdfilms te zien (geen individuele schermen meer). De kinderen lukken erin
behoorlijk te slapen, de ouders iets minder.
Wanneer we de 14de om 6u30 lokale tijd
toekomen te Peking, blijkt de bagage van Jonathan te ontbreken. We doen
aangifte en hopen voor het beste. De man van de Far East International Youth
Hostel staat ons gelukkig nog braaf op te wachten en voert ons naar het
hotel. Jonathan is onder de indruk van de vele verkeeraders, de bruggen en
de brede wegen. Peking is een stad naar zijn hart.
Op de kamer toegekomen, kruipen we voor een drietal
uren onder de wol. Na een kleine lunch wandelen we van ons hotelletje via
kleine winkelstraatjes naar het Plein van de Hemelse Vrede. Onze kinderen
zien de eerste Chinezen rochelen op de grond. De winkels puilen uit van de
prularia, maar verkopen ook ondermeer merkkleren (North Face jackets met
fleezen) aan ongelofelijk lage prijzen. Waarom zijn we niet gewoon zonder
bagage naar China gekomen?
Gezien wij theedrinkers zijn, is het gemakkelijk voor
enkele meisjes op straat om ons te overhalen om een theeceremonie bij te
wonen in een winkel die vanzelfsprekend thee verkoopt. De sierlijke
bewegingen van de dansende en muziek spelende meisjes, die de
ceremoniemeester begeleiden, zijn de moeite om zien. In een volgende winkel
wil Vicky graag een zijden kleedje op maat laten maken. Jonathan zoekt
modelvliegtuigjes van de grote luchtvaartmaatschappijen.
Op het Plein zelf is vooral Jonathan onder de indruk
van de reusachtige gebouwen, waaronder de grote Zuidpoort. Er zijn ook vele
vliegers te zien en natuurlijk, veel mensen. Wanneer we aan de ingang van de
Verboden Stad komen, worden we plots achteruit gedrongen door wachters. Ze
maken de weg vrij voor de “garde” die om valavond de Chinese vlag op het
Plein komt neerlaten. We zien de verlichting van de gebouwen aanspringen en
wandelen tussen de massa door de kleine steegjes terug naar ons hotel.
Xenia en ik voelen ons hier mee thuis dan in Afrika. Is
het omdat we het hier al kennen of omdat je hier zonder schrik voor agressie
en diefstal vrijuit op straat kan rondlopen? In elk geval genieten onze
kinderen duidelijk ook van hun eerste dag in China.
Onze kinderen worden wel constant aangegaapt door de
Chinezen. De Chinezen willen ze aanraken en er worden soms meer foto’s
getrokken van hen dan van de bezienswaardigheden.
In de lobby van ons hotel worden we uitgenodigd om een
gratis Chinese les bij te wonen die start om 20 uur. Samen met nog 10 andere
toeristen zitten we even later onze eerste Chinese woordjes te leren. We
worstelen wel met de uitspraak, maar we amuseren ons kostelijk. Het is een
prima einde van een goede gevulde dag in Peking.
vorige
volgende
|
