|
05 augustus
2006 Op Nachtsafari te Xwaraga
Na 3 nachten op de Island Safari Lodge camping
(verzorgd, vriendelijk, veilig, rustig en niet duur) rijden we langs de
grens van de Kalahari woestijn oostwaarts naar de Makgadikgadi Pans. Deze
Pans vormden vroeger het grootste binnenmeer van heel Afrika. De Okavango
mondde in dit meer uit. Nu is het een reusachtige vlakte van 12.000 km².
Kort na de middag bereiken we de grens van de
Makgadikgadi Pans Game Reserve. Een poging kort ervoor om langs de bedding
van de rivier het laatste stuk af te leggen hadden we gestaakt. Bij een
mogelijke panne zou het wellicht uren, mogelijk dagen duren alvorens iemand
ons daar zou vinden. Aan de grens van het park ligt een privé concessie met
erin de Xwaraga camping. Eerst houden we er gewoon halt om een soepje te
maken en te lunchen, maar Duitsers overtuigen ons er de nacht door te
brengen omdat er veel wild is. Een korte wandeling naar een drinkplaats
vlakbij overtuigt ons van hun gelijk. Er grazen en drinken wel een
honderdtal zebra’s. Gieren nestelen in de bomen en wanneer een kudde
olifanten luid toeterend komt aangedonderd, is het plaatje compleet.
De Duitsers hebben ons bij onze lunch al overtuigd om
met Jozef, een sympathieke zwarte die de camping beheert, in zijn open truck
op safari te gaan. Een stel vlotte Nederlanders met twee grote kinderen (>18
jaar) vertellen ons dat ze de nachtsafari hebben geboekt en dat zegt ons nog
meer, zodat we besluiten met hen mee te gaan. Eerst wandelen we nog een 100
tal meter van onze tent waar de avond ervoor een leeuw een jonge giraffe
heeft gedood. Veel blijft er van het dier niet meer over. De blanke manager
had ons de weg gewezen, maar de zwarte Jozef zegt ons achteraf dat het niet
zo verstandig was erheen te gaan. De leeuw is wellicht nog in de buurt.
We ma ken een groot vuur en eten lekker vlees met
aardappel in de schil. Dan is het tijd voor de nachtsafari. Jozef heeft
warme dekens voor ons die we over ons benen kunnen leggen. Eens de zon
onder, koelt het namelijk snel af – we schatten dat de temperatuur ’s nachts
toch daalt tot een graad of 5°C. We rijden een twee uur rond door het
reservaat en zien heel wat dieren. Nieuw voor ons is de Janett Cat, maar we
zien alleen haar achterste en een staart op een boomtak in de verte. Met een
sterk zoeklicht in zijn hand verlicht Jozef, traag rijdend, de struiken,
bomen en het open veld. We hadden stiekem gehoopt om een luipaard te zien,
maar dat geluk is ons (nu toch nog) niet gegund.
Terug bij onze tent laten we ons vuur hoog oplaaien om
het wild wat af te schrikken en kruipen vervolgens in onze dubbele
(inclusief zijden binnenhoes) slaapzak. In de verte horen we de zebra’s nog
lawaai maken en dan wordt het geleidelijk stil.
vorige
volgende
|
