@ 2007 07 03 Mama en ik zijn alleen met zijn tweetjes

Onze familie komt met een bus die propvol is een dorpje ingereden. Het dorpje heet Cabanaconde.

We stappen uit de bus, het zit er vol met mensen die je in hun hostel of hotel proberen te krijgen. We nemen het hostel Valle Del Fuego. We krijgen een mooie kamer voor twee omdat Jonathan en papa in de Colca Canyon gaan trekken. We eten snel en dan vertrekken Jonathan en papa om naar de Canyon te gaan.

Mama en ik zitten aan mijn website te werken. Na een tijd besluiten we om te gaan wandelen. We stappen langs twee stieren, tot we op een heuvel terechtkomen. We stappen voort tot we bij een kruis komen. We besluiten om te gaan kaarten. Wanneer we het koud krijgen, gaan we terug naar beneden om een internetcafé te zoeken. We gaan mails versturen.

Na het internet gaan we eten. We gaan trappen op tot de hoogste verdieping van een gebouw. We doen de deur van het restaurant open, maar er is niemand. We besluiten om terug te gaan naar beneden, maar er komt al een meneer aan om het restaurant te openen.

We eten lekker en gaan daarna slapen.

@ 2007 06 25 IK MIS HET ETEN VAN BELGIË

Jullie mogen het alleen maar lezen als jullie beloven te doen wat er in de tekst staat.

We zijn binnen eenwek 1 jaar onderweg! Joepie!

Jullie weten zeker wat ik het meest mis? Ra ra ra... Knacki worstjes!
En weten jullie wat ik het minste mis? De dictees!
Ik vraag alvast of jullie graag voor mij Knacki worstjes willen opsturen? Maar geen dictees want ik heb er nog 17 te doen!

O.k., ik wil nog iets vragen: kunnen jullie voor mij naar de Zwarte Arend gaan om Lang Grof gesnedn brood te kopen? Jullie zijn toch lief genoeg om dat te doen, hé? Of niet soms?!

Gelukkig zijn we twee Belgen tegengekomen die een frietuur hier in Cusco weten zijn!
En gelukkig zijn er nog altijd Italiaanse restaurants met pizza's, pastas en lazania's met fanta! Hm hm hm.

Hi hi hi! Ik plaag jullie toch niet hé, of wel soms?

@ 2007 06 03 Zatte mensen

Een dag geleden was er een feest in La Paz dat El Gran Poder heette.

Bij dat feest waren er allemaal mensen verkleed. Het waren niet kleren zoals Karnaval maar wel heel speciale kleren zoals hun volk altijd heeft gedragen. Ze dansten dan door de straten, van 7 uur ’s ochtends tot 12 uur ‘s avonds. Ze mochten niet stoppen maar wel even om te drinken.

De dag er na stapten wij door de straten met twee Israëli die we zijn tegengekomen in Ushuaia, Argentinië. Ze heten Ras en Adi. Wij zeiden dat we een nieuwe muis nodig hadden voor onze computer, dus was het beter dat zij terugkeerden want ze hadden toch niets meer nodig. We vroegen aan mensen of ze wisten waar we muizen konden vinden en ze zeiden altijd dat het één of twee straten verder was, maar we vonden er geen. We stapten door en zagen ineens mensen die hun bierglazen lieten vallen en mensen die scheef waren aan het lopen.

We stapten voort totdat er mensen vroegen om een foto, dus trokken we foto’s. Er waren andere mensen die ons bier en kusjes gaven. Jonathan en ik zeiden dat we maar morgen moesten terug komen want we vonden het niet tof.

We gingen op weg naar ons hostel totdat er ineens mensen weer vroegen voor een foto. We trokken foto’s en wilden voortgaan maar er was iemand die nog een kusje wilde geven aan ons allemaal. Ze had al aan iedereen van ons een kus gegeven maar nog niet aan Jonathan. Ze rende 50 meter achter Jonathan aan totdat ze niet meer kon volgen.

We stapten naar ons hostelletje en zeiden dat we die dag nooit meer zouden vergeten.

@ 2007 05 21 Sand Boarding

In de hoogste woestijn van de wereld bevindt zich een klein dorpje dat San Pedro de Atacama heet. De familie Van Hemelrijck werd in een klein hostel, dat heel goed verzorgd is, wakker. Het hostel heette Puriko.

We begonnen aan een stevig ontbijt. Wanneer ons stevig ontbijt op was, begonnen we met wiskunde. Soms is wiskunde tof, maar soms helemaal niet!

Mijn papa was naar het internetkantoor geweest en kwam terug en riep: “Vlug! De kinderen van het dorp zijn verkleed voor het feest op 21 mei!” We stopten onze rekenspullen al gauw weg. We kwamen op het plein waar allemaal kinderen verkleed waren in een uniform van het leger, een uniform van school, en nog veel andere soorten pakken.

Onze papa bracht ons naar het internetkantoor waar hij daar juist geweest was. Ik vroeg mij eerst af wat we daar gingen doen, maar toen ik de fietsen zag, wist ik al dat we gingen fietsen. We moesten de fietsen eerst uitproberen want het kan zijn dat we geen fiets voor mij vinden konden. Maar ze hadden toch een fiets die niet te groot en niet te klein was.

Iedereen had een fiets genomen en Jonathan nam nog een plank om te sand boarden. Ze gaven ook een kaars. We vroegen ons af wat we met die kaars moesten doen, maar ze legden het direct uit. De kaars was om de snelheid van de plank te veranderen. Als je de kaars aan de buitenkant van de plank deed dan ging het traag, maar als je het aan de binnenkant deed dan ging je snel.

We vertrokken met onze fietsen eerst naar ons hostel Puriko om nog water en zonnecrème mee te nemen. Wanneer we klaar waren, gingen we op weg naar de duinen; eerst een heuvel die moeilijk was om te beklimmen. Ik stopte om eventjes achterom te kijken, want ze waren veel achter, omdat het zadel van mama niet goed stond. Ik bleef dus wachten tot ze bij mij waren. We reden voort tot we zo snel naar beneden reden.

Ik had het zo warm, maar door de wind had ik het goed. Zonder remmen kwam ik snel beneden. Toen we allemaal beneden waren, zei papa dat we naar rechts moesten, maar er was daar ook een splitsing. Papa koos de linkse, dus gingen wij ook naar links. De weg was zo vermoeiend dat ik met mama bleef rusten, terwijl Jonathan en papa gingen kijken of het de goede weg was. Jonathan en papa kwamen na een poosje terug en zeiden dat het de verkeerde weg was, dus gingen we heel de vermoeiende weg terug.

Na een tijdje kwamen we twee Franse mensen tegen, die ons vroegen of die weg naar het sand boarden ging. We zeiden dat het kon zijn, dat het de slechte of de goede weg was, want we waren niet zeker. Maar we vroegen het aan iemand die in een auto zat. Hij zei dat het de goede weg was waar we juist naar toe waren geweest en terug gekomen waren. Dus gingen we voor de tweede keer die weg op.

Mama en ik bleven eventjes rusten en gingen dan voort. De weg was nog moeilijker dan het eerste deel. Het zand was zo fijn dat we vaak moesten stappen. Mama en ik kwamen nu bij de duinen maar papa en Jonathan waren niet te zien. We vroegen aan mensen of ze een kindje en papa hadden gezien . Er was maar één die wist waar ze waren. Ze zei dat ze achter de heuvel waren. Ik ging kijken en een beetje later zag ik papa met de fiets aankomen. Mama en ik volgden papa tot aan de grote duin .

Ik zag Jonathan naar boven gaan. Mama, papa en ik, gingen naar boven om Jonathan te filmen. Het was zo mooi op de top van de duin!

Toen Jonathan op zijn plank naar beneden ging, leek het voor mij heel tof, maar voor mama niet. Ik vroeg of ik ook eens mocht. Jonathan gaf mij de plank en zei dat je naar achter moest buigen. Ik nam eerst de kleine om te oefenen. Het ging zo goed vooruit dat ik spijt had dat ik ook geen plank had meegenomen.

Ik vond het zo tof, dus gingen we heel de tijd om de beurt. De Fransen zeiden dat we een plank van hen mochten lenen. Dus nam ik één van hun planken om ook te sand boarden. Jonathan en ik gingen zo snel mogelijk naar beneden om frisse lucht in het gezicht te krijgen. Soms deden we een wedstrijd met elkaar, maar dat ging niet zo goed.

Toen we al lang bezig waren, zeiden de Fransen dat ze terug naar het dorp moesten keren. Dus ging ik met de plank naar de Fransen heen. Ze gingen met hun schoenen in de plank naar beneden maar het ging niet zo snel.

Toen besloten we ook om terug te keren naar het stadje. Jonathan ging ook met de plank zo naar beneden. We maakten ons weer klaar en gingen heel de weg terug. Nu was het makkelijker omdat we naar beneden reden. Toen we terug bij de splitsing waren, moesten we de moeilijke weg die de eerste keer naar beneden ging, nu naar boven. Ik stopte even om uit te rusten. Toen we aan de top waren, gingen we heel snel naar beneden. Papa en ik stopten omdat mama en Jonathan achter waren. Toen mama en Jonathan er waren, gingen we de fietsen en de plank terug geven. En dan gingen we wat eten en slapen.

@ 2007 04 04 Met een poes in de tent

Op een camping waar onze familie kampeerde in Argentinië, was er een wild baby poesje. We pakten hem altijd op wanneer hij niet in het gras was, want dan ging hij altijd in een buis die aan de andere kant van de weg uitkwam op het gras.

Op een dag ging papa internetten en mama, Jonathan en ik bleven op de camping. Mijn mama ging naar het toilet. Het begon te regenen, dus ging ik in de voortent met de kat. Het begon plots te hagelen en hagelen. De kat kwam op mijn schoot zitten omdat het water al bijna tot mijn knieën kwam. Ik was blij dat ik botten aan had.

Ik dacht dat Jonathan er was, dus begon ik te roepen. Hij antwoordde niet, dus begon ik zo hard te wenen. Ik wilde dat de hagel stopte, maar het gebeurde niet. Ik dacht ineens : Mama zei dat ze naar het toilet ging en daarna naar de tent. Dus dat betekent dat mama misschien op het toilet zit te wachten om naar buiten te kunnen. Dus deed ik de voortent open en ging snel naar buiten. Ik deed de voortent terug toe en liep naar het meisjestoilet .

Toen ik aankwam, waren mama en Jonathan er. Ik was kletsnat, dus deed mama mijn trui uit.

Toen de hagel stopte, namen Jonathan en ik een aftrekker waarmee je het water kon wegvegen.

Toen onze papa terug kwam, vertelden we alles en de kat was veilig in het meisjestoilet.

@ 2007 03 11 Hoofd tussen tafel en stoel

Op de boot naar Antarctica is het meestal stormachtig. Dat noemt men de Drake Passage.

We gingen niet naar Antarctica maar we kwamen van Antarctica. We moesten nog twee dagen doen voor dat we terug in Ushuaia waren. Ze gingen Shrek 2 afspelen. Er waren veel grote golven zodat er zetels en tafels en ook stoelen omvielen. Ik, Vicky, ging zitten op een stoel die naast een paal stond. Ik zat daar omdat ik niet wilde vallen. Links van mij stond een tafel. Er kwam een grote golf van rechts die mijn stoel liet vallen naar de tafel. Ik viel van mijn stoel met mijn hoofd tussen de tafel en de stoel. Ik had aan mijn beide oren bloed. Ze brachten mij naar de dichtste zetel die er maar was en deden op de beide oren ijs. Toen ik me al beter voelde, gingen Jonathan, ik en nog twee andere kinderen naar Shrek 2 kijken en we kregen een snoepje.

@ 2007 03 03 Onverwacht naar Antarctica

In Chili zat ik met mijn familie in een café. We zochten een ticket om naar Antarctica te kunnen gaan. Er waren nog plaatsen voor een ticket te kopen. Ik zei meteen dat ik er niet heen wilde maar het hielp niet. “Waarom?” zeiden mama en papa tegelijk. “Omdat ik zeeziek zal worden”, zei ik. Maar een week erna werd het ticket toch gekocht en we hadden alle kleren ook al gekocht!

Ons gezin wist dat Carl, de papa van Evita, ook op de boot ging zijn, dus gingen we met hem in een restaurantje in Ushuaia eten. We vertelden over het leger waar Eddy en ook Carl al zijn geweest. Er werd gelachen aan tafel. Toen we ‘s avonds heel laat naar huis gingen, zeiden we: “tot op de boot naar Antarctica!”. Onze familie wandelde zo als in het leger naar ons hostel en we gingen lekker onder warme dekens liggen en droomden van Antarctica. Zzzzzzzzzzzzzz.

@ 2007 02 10 De Moais op Rapa Nui

Rapa Nui betekent in het Rapa Nui Paaseiland.

Je kan denken dat er een paashaas is op Paaseiland, maar het is niet! Er zijn geen hazen en geen konijnen, maar wel Moais! Moais zijn grote, mooie beelden. Er liggen ook Moais in de zee. Op het eiland zijn er veel Moais, maar die vind je niet gemakkelijk want er zijn Moais gesneuveld en soms zijn ze nog niet klaar. Sommigen zijn nog in de rotsen, met alleen de ogen en de neus die al klaar zijn. Er zijn weinig bomen op het eiland omdat de Maois naar het strand moesten gebracht worden en de mensen de bomen hiervoor hebben gebruikt.

@ 2007 01 02 Happy new year!! New Zealand 2007!

Jonathan, Mama, Papa en ik werden vroeg in de ochtend wakker. We aten snel en daarna vertrokken we naar een stadje want in het kleine dorpje was er geen één winkel, dus moesten we naar het stadje. We hadden een klein autootje gehuurd voor een maand om rond te rijden. Er waren zoveel bochten dat ik moest gaan liggen omdat ik hoofdpijn had.

We kwamen aan en stapten de auto uit en gingen de winkel binnen. We wilden eerst en vooral gerookte zalm. We keken en we zagen alleen nog maar de duurste gerookte zalm maar dat was niet erg, zei papa. Toen we alles hadden gekocht, gingen we terug naar de camping.

Toen we er waren, gingen we langs het strand naar drie meren waar ik de naam niet meer van weet. We stapten rustig op het strand. Jonathan begon ineens te zeuren. Ik heb pijn aan mijn hiel, ik heb pijn aan mijn rug oo!  Na een tijdje wandelen gingen we zitten op stenen waar een van de drie meren voor ons naar de zee leiden.

Ik besloot om er in te stappen. Ik deed mijn kleren uit want daar onder had ik mijn zwemgerief aan. Ik ging in het water maar ik moest nog eerst wennen want het water was koud. Brrrrrrrrrrr. ik wou naar de overkant stappen maar het was te koud, dus ik wou langs het water naar een brug stappen. Toen op een bepaald moment stapte ik terug om te zeggen dat we langs de andere weg er geraakten want er was een weggetje naar boven en volgens mij was dat maar de enige weg om er te geraken. Er was er nog een andere weg maar dan moest je zwemmen en het water was te koud.

Toen kwamen we langs een lange weg bij de brug en we stapten even over de brug en daarna stapten we weer terug. Er waren mensen die ook over de brug wilden maar zo als altijd begon Papa weer met de mensen te praten. Hij vroeg van waar ze kwamen. Ze kwamen van Duitsland.

Papa zij dat er niet veel te zien was maar ze wilden toch eens gaan zien. Papa ging even op een uitkijkpunt foto’s trekken en wij gingen voort en zagen veel waterbronnen. Toen kwam papa ook op de plek waar we waren aan het kijken en hij zij dat hij ons heel de tijd zat te roepen. We zeiden dat we het niet hadden gehoord. We liepen voort en zagen ineens een klein diertje. Achter ons kwamen de twee Duitsers. We zeiden dat ze niet te dicht mochten komen. We zaten foto’s te trekken en nog eens foto’s!

Toen stapten we voort en kwamen op de weg. We namen afscheid van de Duitsers en stapten naar de auto. We gingen naar het stadje om in een restaurant te gaan eten. We kwamen aan. Het was zo koud en het was nochtans zomer ook. We deden onze jassen aan en zochten een restaurant.                

@ 2006 12 20 Regen in Sydney

Heel vroeg in de ochtend werd ik wakker en ik voelde dat mijn rug kletsnat was. Maar ik vond het niet erg en ik bleef gewoon voortslapen. Toen voelde ik dat mijn haar ook nat was. Ik sliep nog voort. Na een tijdje had ik het door. De tent was nat en we zaten op een heuvel die dus een helling had. En ik zat aan de onderkant, dus al het water stroomde naar mij. Buiten was het koud. Brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrhhr. Zo koud. Mijn mama zag dat ik kletsnat was. Daarom deed ze mijn T-shirt uit en gaf mij haar T-shirt en ik mocht in de slaapzak van papa liggen want hij was in een keukentje zijn verslagen aan het schrijven. Ik bleef nog even in de slaapzak liggen en daarna ging ik in de zetel tekenen.

@ 2006 11 17 Batik in Yogjakarta

Ik, Jonathan en mama vertrokken naar Batik.

We moesten gewoon iets tekenen maar groot. Mama zat te kijken. Toen was mijn tekening klaar. Een meneer deed het doek op een kader. Ik moest naast warm kaarsvet zitten en ik kreeg een ander doek die op een kader vast zat. Het was om te leren. Ik kreeg een klein soort pijpje en ik deed het in een pot waar heet kaarsvet in zat. Ik moest lijntjes, boogjes en stipjes maken. Toen mocht ik beginnen met het echt werk! Ik moest over de lijntjes gaan.

Jonathan was klaar met tekenen. Hij gaf het aan de meneer om aan een kader te doen. Hij deed het zo goed dat hij mocht beginnen. Hij was rustig bezig maar opeens viel het kaarsvet op zijn vinger. Hij deed zijn vinger in de mond. We vroegen aan de meneer voor water. Eerst snapte de meneer het niet maar daarna wel . Jonathan ging zijn tanden proper maken en deed verder met zijn werk. Hij zei dat hij nog een beetje kaarsvet aan zijn tand had.

Toen ik klaar was, mocht ik schilderen: geel, blauw, rood, groen, oranje. Ik pakte blauw en het had de kleur grijs, toch was het blauw. Toen ik klaar was; zei de meneer dat ik het doek vol water moest doen. Hokus pokus pats, alle kleuren die ik er op had gedaan waren juist hoe ik het wou! Toen deed de meneer het in heet water en al de lijntjes verdwenen. Hij deed het dan in koud water en dan lieten we het drogen aan de waslijn.

@ 2006 10 27 Rafting in Nepal

Heel vroeg in de morgend maken we ons klaar voor de rafting.

We vertrekken met een klein busje naar de rafting’s plaats met andere mensen.

Ondertussen zagen we veel bergen en bussen die gebotst waren of in de ravijn terecht kwamen. Op een moment zei een meneer dat de chauffeur kon stopen zodat hij een foto kon maken en zei ook dat hij naar de wc moest. Maar de chauffeur verstond er niks van.

We stopten na een tijd op een plek en wij moesten uitstappen omdat daar de plek was om te gaan raften. We stapten uit en pakten maar twee rugzakken mee van de vier rugzakken . Na een tijd kwam er nog een grote groep Nederlanders en twee Puerto Ricanen. En daarna kwam er nog een groep aan. Ik was daar wel niet bij, want ik zat op het strand te spelen. Mama en ik waren aan het wachten op papa en Jonathan.

Na een tijdje was ik het wachten beu. Ik ging dus terug naar boven voor papa en jonathan te halen. Ik zag op een moment papa en Jonathan aankomen. Ik zei dat we heel de tijd zaten te wachten op hen. Ze zeiden dat ik een reddingsvest en helm moest passen.

We vertrokken in de boot met vier Nederlanders. We begonnen te roeien en te tellen. Zo was het: 1,2,3,4,5,6… en ineens zei de gids “stop!!!”. Dus stopte ik met tellen en ook roeien . Er zaten stenen in het water waar er grote golven van kwamen . En we werden nat. Het scheelde weinig. Na een tijd deden we nog zoiets en de gids riep “harder, harder”!!! En zo ging het heel de tijd. Totdat er ineens een heel gevaarlijke bocht kwam waar mama, Jonathan en ik, er uitstapten. Na een tijd kwam er een meneer aan die de weg toonde. Hij zei dat er de dag ervoor een boot was omgekanteld en de mensen moesten er langs de steile kant opklauteren. Na een tijd zat iedereen terug in de boot.

We stopten even later aan wal. Ze begonnen eten klaar te maken voor iedereen. Het was lekker . We gingen verder en werden alweer klets nat. Er kwamen nog veel golven. We kwamen bij een andere boot en maakten ze nat, maar wij werden het natst van al. Na een hele tijd varen stopten we weer en daar stonden twee tentjes voor ons. Wij waren de enigen die twee dagen hadden gepakt. Zij gingen naar boven maar wij niet, wij bleven bij de tenten. We maakten een grote berg en kregen om te eten popcorn. We kregen thee. We kregen patatjes, frietjes, spaghetti en rijst. Toen gingen we slapen. z z z z z z z .

Volgende dag speelde ik met Jonathan dat we een bergen park hadden. We maakten dus bergen van zand . Na een tijd stopten we en deden we koordtrekken. Nadien vertrokken we met een andere gids.

Ze zeiden dat het vandaag rustiger was . Ze zeiden: all forward!!!!!! Sneller sneller faster!!! Stop, zei de gids. We werden kletsnat. Hij ging altijd in de grootste golven zodat we kleddernat werden. Het was toen heel rustig geworden en we zagen boven ons kindjes lopen op een brug. Op een plek zei hij dat je mocht zwemmen en papa ging er meteen in. Hij zei dat het koud was maar leuk; hij kon drijven met de reddingsvest. Ik zei dat ik ook in het water kwam en ik ging aan de rand en de gids duwde mij in het water. Ik zei dat ik amper vooruit geraakte. Mama zei heb je zo leren zwemmen? Ik was als een hondje aan het zwemmen want als ik gewoon was aan het zwemmen dan ging ik niet voorruit. Ik ging terug in de boot en ik bibberde van de kou. Ik kreeg snel een handdoek en ik deed het terug uit om mij te laten drogen en ineens moest ik pedellen en door de grote golven werd ik weer nat. We hadden een grote rots voor ons maar we geraakten er uit . De gids zei dat hij daar al eens 5 meter hoog was gegaan omdat toen het achterste van de boot op een rots zat en toen viel hij eruit maar de anderen niet.

Op een moment stopten we op een strand en speelden daar totdat er een toeristen bus aankwam en we vertrokken. Toen stopten we en er stonden overal bordjes met de naam van een lodge. Wij pakten Rainbow Lodge en vertrokken met een klein busje naar Rainbow Lodge. We kwamen aan en gingen meteen eten. Er waren Nederlanders die zeiden dat er een toeristenbus was gebotst. We gingen naar het internet cafe om een mail te schrijven dat we daar niet in zaten, want ze zeiden dat het op tv kwam. Toen gingen we rustig slapen.

@ 2006 10 07 De Potala

Heel vroeg  ‘s ochtends vertrokken mijn familie en ik naar de Potala in Lhasa (Tibet). We aten eerst nog wat dumplings voor dat we naar binnen gingen, want binnen mocht je alleen maar eten van daar eten. Toen we binnen waren, zagen we veel treden en kamertjes. We gingen een kamer binnen waar allemaal kleine Boeddha’s zaten. We trokken veel foto’s van de boeddha en ook van mij. Toen gingen we een ander kamertje binnen. Er zaten grotere boeddha’s in die kamer. Er waren mensen die foto’s wilden maken van ons, Jonathan en ik dus. Ze trokken alleen foto’s van ons in plaats van de Potala. De boeddha’s waren prachtig! Op een moment zei papa “wat zijn er hier veel boeddhatjes”! Toen zagen we een gouden kist waar de eerste Dalai Lama inzat. Daarna nog een gouden kist waar de tweede Dalai Lama in zat. Toen gingen we terug naar beneden om naar huis te gaan. We gingen rustig naar ons huis slapen.                

@ 2006 09 26 China

Jonathan en ik werden heel vroeg in de morgen gewekt door mama en papa. We aten ei en daarna gingen we met twee Engelsen op weg naar de panda's!

We zagen een taxi en we vroegen dat hij daar naar toe reed. Hij zei dat er maar vier mensen in de auto mochten. Dus, zeiden we tegen de Engelsen dat wij daarin gingen want zij wisten hoe je dat in het chinees moest zeggen. Daarna kwamen we aan en de Engelsen waren er niet.

We gingen binnen in het park en we gingen kijken naar de panda's. Want heel vroeg in de morgen kregen ze eten. Daarna sliepen ze. We gingen een centrum binnen en daar zouden baby’s moeten zijn. We zagen kleine panda beren. Ze waren super schattiiiiiiiiiiiiig! We gingen uit het centrum en papa en Jonathan zagen een reusachtige panda beer. We trokken veel foto’s. Daarna gingen we voort en we zagen twee panda beren. De ene ging eten en de andere bleef zitten in de boom . Toen kwamen er twee werkers aan die probeerden de andere in de boom ook naar beneden te krijgen maar het lukte niet. Na een tijdje ging hij er eindelijk uit; hij ging eten want hij had honger. Je kon naast hem zitten maar het kostte teveel, het was zeker 40 euro per persoon.

@ 2006 09 20 De Chinese muur

We gingen om 7 :00 naar een busje om naar de Chinese muur te gaan .

Ze zeiden dat wij 3:00 gingen rijden maar we moesten er zeker 5:00 om bij de Chinese muur te gaan .

Toen kwamen we aan. We gaven onze ticketten. Toen waren we op de Chinese muur. Het was er prachtig.

Maar ook vermoeiend en ik en Jonathan gingen er al vandoor. Ik stook bijna iedereen voor. Toen was Jonathan heel ver weg en ik had dorst. Ik bleef wachten wanneer mijn papa er was want ik had zo’n dorst.

Toen ging ik voort. Na een tijd had ik weer dorst ik bleef soms stil staan . Er waren mensen die zeiden dat mijn papa kwam. Toen was papa er en ik vroeg om drinken. Ik stapte met papa voort. Tot na een tijdje was er een mooi zicht en daarna kwamen we een brug tegen. We moesten betalen. Ik zei “papa volgens mij hoorde ik Jonathan. Toen waren we bij een café en ik zag Jonathan met een paar Spanjaarden aan komen. En ze zeiden dat jonathan de eerste van de hele groep was ! Na een tijdje kwam mama aan en zij was niet de laatste. Hoera voor mama! Toen dat iedereen in de bus was, vertrokken we terug naar de herberg.

@ 2006 09 18 De verhalen van Vicky in China

We gingen naar een park en we betaalden voor het park : het was 60 cent voor ons allemaal samen. Toen gingen we binnen. We zagen een meer met bootjes. We vroegen aan mama en papa of we met een bootje konden varen. Ze vonden het een goed idee. Toen gingen we op een motorbootje. We begonnen en Jonathan was aan het stuur. We gingen onder een brug en daarna maakten we een bocht naar rechts. Er was een eiland in het midden van het meer. Na een tijdje mocht ik aan het stuur. We gingen langs waterplanten. Toen botste ik bijna tegen een bootje. Toen mocht Jonathan weer aan het stuur. Hij parkeerde bij de andere boten. Daarna gingen we naar de poort. We stapten terug naar onze jeugdherberg.

De volgende dag gingen we naar de Verboden Stad, waar de keizer vroeger woonde. Op de muur stond er een schilderij van Mao. Mao is vroeger de baas van China geweest. Hij is een mijnheer die veel mensen heeft gedood. Hij zei dat niemand mocht kiezen wat hij wilde doen. Alleen Mao mocht kiezen wat hij deed, maar nu is hij al lang dood.

@ 2006 07 12 Naar Namibië

9juli Reden we hele dag en kwamen we aan Kromrivier. En we sliepen voor de eerste keer in de tent en toen gingen we naar een restaurant. En daarna keken we daar naar de voetbal. Het was de finale van het wereldkampioenschap. Het was Frankrijk tegen Italië. Ik stemde voor Frankrijk en wie denk je dat er gewonnen was? Italië!!

10juli deden we 4x4 tocht. En we reden door een plas en papa was helemaal nat want hij was vergeten zijn raam toe te doen. ’s Avonds kwamen we bij een mevrouw waar je in de tuin kon overnachten. En we bleven eten. En toen stopten we even onderweg en er waren twee Belgen.
’s Avonds laat kwamen we in Namibië. 

12juli vertrokken we naar Fish River Canyon.Er was een zwembad warmer dan een bad. En dat water kwam van heet waterbron.

13juli vertrokken we heel vroeg.  

17juli zaten we in een lodge in Hanties Baai.

Ik, jonathan en papa gingen vroeg naar de winkel dingen kopen. Toen reden we naar Otjivarongo. Onderweg zagen we arme mensen. We gaven ballonen en stiften aan de kinderen. En ik en jonathan kregen een steen. Het was daar prachtig. Toen reden we voort en stopten bij Jozef. Jozef is een arme Darama,hij liet allemaal dinges zoals zijn huis en grot tekeningen . Daarna reden heel lang door en toen kwamen we aan een camping. We gingen eten en we zetten de tent open gingen slapen.

@ 2006 07 07 Cape Town

4juli Eindelijk zo ver we vertrokken op wereldreis!
We zaten 11 uur in het vliegtuig .We mochten in de cockpit zitten. En we kregen een appartement.

5juli kregen we een auto en gingen naar de pinguïns kijken. En we mochten ze aaien!

6juli gingen we winkelen en we gingen naar een groot aquarium.

7juli gingen we naar het WWF en kregen we petjes. En we gingen op de Tafelberg klimmen.

8juli zijn we naar het internetcafé gegaan. En spelletjes gespeeld. En dan gingen we naar Kaap de goede hoop. En we hebben daar op een berg geklommen. En we hebben bavianen gezien. En walvissen, eekhoorns en struisvogels.

Toen we thuis kwamen toen schoot papa in paniek waar is mijn fototoestel
We zaten overal te zoeken maar nergens was het fototoestel te vinden. En ineens zei Papa: mijn fototoestel hij was aan het laden zei Papa.  

@ 2006 07 03 Laatste dagen in België

30 juni was er een afscheidsfeestje voor onze wereldreis .

De juf was er en vriendjes en vriendinnetjes. Ik kreeg een geschenk van heel de klas. Maar niet de hele klas was er. Ze konden ook blijven slapen, maar niemand van mijn klas bleef slapen.

1juli was het bbq

En er was een quiz. En we hadden veel gefeest. En ik vond het leuk.