Eddy & Xenia

Jonathan

Vicky

04 april 2007 Onweer

De auto remde en kwam vlak naast de tent tot stilstand. Het was zwaar bewolkt en hier en daar schoot er een bliksemschicht door de lucht. Het geluid van de motor verdween en een deur ging open. Met een sprong belandde ik met mijn voeten op het harde, stevige zand dat net op een kale vloer leek.

- Het was super, riep ik uit naar mama die op de computer aan het werken was. Ze keek zachtjes op. Ik heb gegaloppeerd! Nu lachte ze en vroeg of het niet snel ging.

- O, ja toch wel wat, maar het was super! En trouwens, na een tijdje word je dat toch gewoon.

- Ik zou het toch niet kunnen, zei ze terwijl ze haar hoofd terug naar de computer draaide en haar vingers over de toetsen liet glijden. Ik heb je al gezegd dat ik een koe was. Heb jij die al eens op een paard zien klimmen? Ze begon te lachen en klikte met de muis.

In die tijd was ook Vicky uitgestapt en na even mee te luisteren naar het gesprek, begaf ze zich naar het toilet.

- Mag ik straks, wanneer je klaar bent met wat je ook aan het doen bent, met de computer naar het internet, zei papa direct toen ook hij uit de auto stapte. Die mail is nog altijd niet verstuurd. En trouwens, Jonathan heeft gegaloppeerd! Hij zwierde de deur dicht.
- Ja, hij heeft het mij al verteld, antwoordde mama. Maar hoe was het eigenlijk? Ik bedoel, was het knap?

- O ja, ik heb honderden foto’s getrokken.

- En…, riep ik tussen het gesprek door, omdat we te snel terug waren, mogen we morgen nog een uurtje.

- Het is niet waar he, amai.

- Ja, papa grinnikte, het is waar. Jullie gelukzakken! En hij nam mij stevig vast.

Op dat moment kwam Vicky terug met een klein schattig poesje in haar hand. Het was zwart en had hier en daar een wit vlekje.

- O, daar is hij! Ik wurgde mij los uit papa zijn greep en liep ernaar toe. Ik nam hem uit Vicky haar handen en zette hem vlak naast mama op de houten tafel. Is hij niet mooi!

- Dus, bijna klaar? vroeg papa nog eens.

- Ja, en je krijgt er dubbel werk bij, want de foto’s van Chili zijn klaar.

- Oké, dan vertrek ik maar. Tot straks, he!

- Daaag! O wacht, ik loop met je mee naast de auto tot het einde van de camping.

Er schoot weer een bliksemschicht door de lucht en niet veel later donderde het. Ik schrok en viel bijna over mijn eigen voeten.

- Ik ga terug papa, tot straks!

Snel draaide ik mij om. Ik liep zo snel ik kon. Een paar regendruppels spetterde op mijn neus. Mijn broek werd nat en ik sperde mijn ogen. Het was nu hevig aan het regenen en weer was er donder hoorbaar.

Aangekomen bij onze kampeerplaats, vond ik Vicky samen met het poesje in de voortent aan het schuilen voor de regen. Ze mocht niet in de tent gaan omdat papa een allergie aan poezen heeft.

- Blijf hier, ik ga naar mama! Riep ik terwijl ik richting de toiletten liep.

Het regenen hield niet op en het werd zelfs nog erger. Het begon te hagelen! Witte brokken, zo groot als zonnebloempitten, stortten uit de hemel naar beneden. Een paar van de die raakten hard mijn arm, waardoor ik hem stevig vastgreep.

Met een grote sprong en net op tijd belandde ik op de kale vloer van de jongenstoiletten. Ik schoof meters vooruit, tot ik botste tegen de muur. De wind draaide en het hagelde nu binnen. Alles kwam recht op mij af. Ik verschool mijn gezicht en tastte met mijn handen naar de vuilbak niet zo ver naast mij. Toen ik hem beet had, hield ik hem voor mij en sloop op mijn buik naar de andere kant.

De wind wakkerde aan en de hagelbollen vlogen rakelings langs mij. Met een soepele sprong kwam ik tegen de muur aan de overkant terecht. Net als in een actiefilm hield ik me stevig, met mijn rug tegen de muur geklemd. In de ene hand het deksel van de vuilnisbak als schild en in de andere een toiletontstopper.

De regen van hagel vloog nog steeds met een hoge snelheid door het toilet. Ik zuchtte diep en waagde het. Ik duwde me af en liep, schuilend achter mijn schild, in de richting van de deur. De hagelbollen lieten een gloed van pijn door me heen gaan, maar ik bleef lopen. Met een grote sprong belandde ik buiten. Terwijl ik door de lucht vloog, gooide ik mijn gereedschap in het toilet van de vrouwen en hield me stevig vast aan de muur tussen de twee deuren. Zonder een voet op de grond te zetten, zoefde ik van de ene deuropening naar de andere; mijn ogen nog altijd dicht geknepen.

De wind draaide. Ik viel hard op de vloer in de vrouwentoiletten en schoof met een hoge snelheid door een gang, naast allemaal hokjes, tot keihard tegen de muur. Een stoel vol spullen viel over mij heen, net toen mama uit een hokje kwam en me zag liggen, suf onder een hele hoop rommel.

- Gaat het?

- Ja, toch wel…

- Tjonge, het is aan het hagelen!?!

- Ja, al de hele tijd, zei ik nors wanneer ik recht krabbelde. En Vicky, ze zit nog in de tent!

Het volgende moment kwam Vicky wenend binnen, met het poesje stevig tegen haar vast.

-O, Vicky!

Mama nam haar stevig vast. Vicky zette het poesje op de grond en knuffelde mama.

- Ik was bang! snikte ze.

vorige                                                                                                                          volgende