|
20 juli 2006 Bezoek aan het Cheetah
Conservation Fund
Om 7 uur Namibische tijd verlieten
we onze camping in Otjiwarongo.
We gingen voor de tweede keer naar
het Cheetah Conservation Fund. Daar zouden we jachtluipaarden zien lopen.
Spijtig mochten Vicky en ik niet mee in de grote weide waar de
jachtluipaarden liepen. Wij moesten vanaf het hek kijken.
Mama en papa mochten wel in de
omheinde weide (jachtluipaarden zijn tamme dieren). Samen met nog andere
mensen stonden zij met een meneer van het centrum aan de zijkant van de
grote weide.
Er lag een touw op de grond dat rond
heel de weide lag. Aan het touw hing een rode vod.
Wanneer de 3 jachtluipaarden die
moesten lopen in de weide waren, drukte een vrouw op een knop op een
afstandsbediener. De rode vod raasde langs het touw. Een fractie van een
seconde later kwamen de jachtluipaarden in beweging. Ze stoven op de rode
vod af die nu aan zijn tweede toer begon. Tien minuten aan een stuk liepen
de dieren achter de vod aan.
Af en toe had een jachtluipaard de
vod gepakt. Dan kwam de meneer die de hele tijd bij de mensen was gebleven
naar het dier. Hij gaf hem wat vlees zodat de jachtluipaard de rode vod los
liet. Soms was er tijd dat de vod stil bleef liggen. De jachtluipaarden
moeten soms rusten. Anders kunnen ze dood gaan. Na het lopen van de
jachtluipaarden hebben we gesproken met de vrouw die het centrum opgericht
heeft. We kregen een knuffel jachtluipaard mee.
Het knuffeltje gaat heel de wereld
met ons mee rond. Daarna moeten we het terug geven. Dan heeft het dier heel
de wereld gezien. Wij noemen hem Otji, de jachtluipaard.
Ps. De drie jachtluipaarden heten
Harry, Ron en Hermelien!
vorige
volgende
|
