|
12 juli 2007
José gidst en Harry P.
José stelt voor om me in zijn auto mee te nemen naar de
markt.
Hij vertelt me onderweg hoe hij, als zoon van een
Peruviaanse luchtmachtcommandant, een strenge opvoeding heeft gehad. Hij
heeft drie diploma’s op zak, rechten, marketing en een MBA. Het is zijn
droom om in heel Zuid-Amerika hostels te openen. “Wanneer Jonathan zijn
studies heeft beëindigd, mag hij mij komen helpen”, zegt hij mij
J.
Hij legt me ook uit hoe Lima in de jaren 80, begin 90,
ten tijde van het terrorisme in het land (ondermeer het Lichtend Pad) door
vluchtelingen van het platteland explosief gegroeid is van 4 naar 9 miljoen
inwoners. Deze immigratiegolf zorgt vandaag de dag nog steeds voor
spanningen tussen de vroegere en de nieuwe inwoners van de stad.
Volgens José was de vroegere president Fujimori een
goede president. Niet iedereen echter deelt deze mening. Zo vertelt een
taxichauffeur ons iets later dat Fujimori een schurk was die alleen de
rijken hielp nog rijker te worden en het land moest ontvluchten omwille van
een schandaal rond geldverduistering…
Op straat zien we een massa zwaar bewapende
oproerpolitie. Ze verwachten vandaag een protestactie van de vakbonden. Het
kan hierbij soms erg hard aan toe gaan. De krant bloklettert vanmorgen dat
er gisteren 11 doden zijn gevallen! Andere trekkers die vanochtend een bus
vanuit Lima naar het Noorden wilden nemen, kregen te horen dat de bussen
wellicht niet uitrijden. We hebben dus precies geluk gehad dat we gisteren
in Lima zijn geraakt.
Op de markt neemt José me eerst mee naar de standjes
met piraat DVD’s. Hoe, is Harry Potter V, nog niet beschikbaar? Nog even
geduld, vertellen de verkopers ons, de kopie wordt in de late namiddag
verwacht (prijs één EUR)…
José doet me heel wat exotisch fruit, dat ik helemaal
niet ken, kopen. Die namiddag proeven we het fruit, ofwel verwerkt in een
milkshake (mjam mjam) of gewoon zo. Heerlijk!
Voor de lunch gaan we met zijn allen shoarma eten,
gevolgd door een verrassing voor onze kinderen, de film Harry Potter en de
Orde van de Feniks (in het Engels), een piraten DVD maar wel in de bioscoop.
Er zijn slechts een handvol toeristen in de zaal, de massa wordt dan ook
vanavond verwacht voor in het Spaans gedubde versie. We genieten met zijn
allen van de alweer spectaculaire film.
Terug in het hostel nemen we afscheid van de vlotte
hosteluitbater José en van 4 Franse meisjes die we hier hebben leren kennen.
Ze studeren bedrijfsbeheer in Frankrijk en hebben op eigen initiatief een
organisatie opgezet om in Peru mensen van het platteland te helpen met
microkredieten. En dat doen ze tijdens hun zomervakantie. Een mooi voorbeeld
voor onze Belgische studenten (voor meer info zie
www.entusmanos.fr).
We nemen ook afscheid van een Belgisch koppel, Ruth en
Peter die vers van België in Peru zijn geland.
Op de luchthaven verloopt het jammer genoeg niet erg
vlot. Bij American Airlines is het verschrikkelijk lang aanschuiven om in te
checken (zo lang heeft het nog nooit geduurd op onze reis), en dan blijkt
dat onze vlucht vertraging heeft. In plaats van om half twaalf op te
stijgen, wordt het kwart na twee in de ochtend.
Maar dan is het zover. We laten Zuid-Amerika, waar we
een goede vijf maanden hebben rondgetoerd, achter ons, en vliegen naar de
moderne Verenigde Staten van Amerika! Het backpacken is gedaan, de vakantie
gaat beginnen.
PS Weet je wat we vergeten zijn in ons hostel? Onze in
China gekochte cowboyhoeden en Vicky’s Bolivar pet. De hoeden hebben ons
maanden tegen de zon en zelfs de regen beschermd. De vorm was eruit, dus erg
bruikbaar waren ze niet meer. Maar toch is het met pijn in het hart dat we
ze (ongewild) in Zuid-Amerika hebben achtergelaten. Voor Vicky’s pet vinden
we nog een oplossing. Een mailtje naar José en de twee Belgen, en zij gaan
Vicky’s pet mee terug nemen naar België. Met dank!
vorige
volgende
|
