|
27 juni
2007 Bezoek aan Machu Picchu
Kwart voor vijf in de ochtend. Mijn horloge biept. Toch
zijn er al enkelen in de tent wakker. Zijn het misschien de zenuwen?
In tegenstelling met de meeste mensen die vanaf half
zes in de morgen zich via een bus de berg op laten rijden, hebben wij ervoor
gekozen te voet omhoog te gaan naar Machu Picchu.
Gezien onze klimtempo verschillend is, gaat Xenia met
Vicky omhoog, en ik met Jonathan.
We starten met onze koplampen aan, maar al gauw begint
de ochtendschemering zodat we zonder lampen verder kunnen. De weg is steil,
zeer steil. Jonathan telt de treden die er af en toe zijn. Wanneer we iets
na zessen boven aan de ingang van het complex komen, heeft hij er 1588
geteld J.
Intussen zijn ook al de eerste bussen boven aangekomen.
Jonathan doet me eraan denken dat we een stempel van Machu Picchu in onze
paspoorten kunnen laten zetten, wat we meteen laten doen.
Na de ticketcontrole stappen we de stad Machu Picchu,
of Oude Berg in Quechua, binnen. We bevinden ons in de wolken, wat zorgt
voor een spookachtige sfeer. Zeer traag doet de zon echter zijn intrede
vanachter de oostelijke bergen. De nevels trekken geleidelijk aan weg en we
krijgen steeds meer te zien van deze wereldberoemde stad: een huis, een
tempel of een fontein... Eén voor één duiken ze uit de mist op; wat een
schouwspel.
Jonathan en ik wandelen eerst naar de Heilige Rots.
Daar bevindt zich de controlepost voor de klim naar de Wayna Picchu, of de
Jonge Berg; waarschijnlijk de meest bekende berg van de site. Op elke
standaard foto van Machu Picchu zie je een reeks bergen achter de ruïnes.
Wanneer je de foto naar links draait, zie je dat die bergen het gezicht van
een Inca indiaan vormen! (Probeer maar eens met de foto waar heel ons gezin
erop staat.) De Wayna Picchu, die we nu gaan beklimmen, is de neus van de
indiaan.
Slechts 400 klimmers zijn per dag op de Wayna Picchu
toegelaten, vandaar dat we eerst deze trek willen doen. De smalle weg is
spectaculair en gevaarlijk. Het is onvoorstelbaar, maar ook bovenop de
smalle piek van deze Jonge Berg hebben de Inca’s huizen gebouwd.
Aangekomen op de top, samen met 2 andere Belgen,
Rebekka en Laurent, moeten we meer dan een uur wachten om pas rond 9 uur de
stad in de zon onder ons te zien schitteren. Vol ontzag bewonderen we de
majestueuze ruïnes aan de voet van de berg en de fenomenale natuur er rond.
Machu Picchu is zonder twijfel een belangrijk religieus centrum van de
Inca’s geweest. Dat zie je aan de zeer speciale ligging van de stad: hoge
“goddelijke”bergen gelegen in de richting van de 4 windstreken, de Urubamba
rivier die van Oost naar West vloeit en om de stad heen meandert, de
moeilijke toegankelijkheid via een lange weg (de Inka trail) met religieuse
heiligdommen …
Iets na 10 uur zijn we terug beneden. Daar vinden we al
snel Xenia en Vicky. Zij hebben de zon zien doorbreken vanuit de site en
gidsen ons rond door de stad.
De stad Machu Picchu werd Oost - West gebouwd, zodat
alle huizen maximaal licht kregen. Bovendien werd er gebruik gemaakt van de
hellingen om de huizen op verschillende niveaus te bouwen en zo schaduw te
vermijden.
Een geologische breuklijn verdeelde de stad in twee: in
het Noorden het agrarische gedeelte met terrasbouw, in het Zuiden de stad
zelf. Deze laatste was op haar beurt verdeeld in twee,
namelijk in een hoger gedeelte, voor de elite en de
meeste tempels, en een lager gedeelte, waar de winkels en woningen van de
armen zich bevonden. Tussen beide stadsdelen ontdekken we een imposant
plein.
We bezoeken o.a. het Observatorium met de Intihuatana
(de enige zonnewijzer die niet door de Spanjaarden is vernietigd), de
Zonnetempel (met een muur die, volgens National Geographic, de meest perfect
gebouwde is van heel Amerika), het huis van de Hogepriester, en bewonderen
de vele waterfonteintjes en kanalen.
Vicky heeft zelfs voor haar een huis gekozen met een
mooi tuintje en een fantastisch uitzicht. Jonathan wil voor zijn zus niet
onderdoen en leidt ons wat later rond door zijn privé woonst.
Hoe zijn de Inca’s erin gelukt om zo’n prachtige stad
te ontwerpen? Zij, die geen papier kenden en dus geen plannen konden
tekenen? We wandelen door de straten van Machu Picchu en genieten van iedere
ontdekking. Wat goed dat de Spanjaarden deze stad nooit hebben gevonden! En
wat jammer dat de Inca’s de stad in de 16de hebben verlaten en er nooit zijn
terug gekeerd. Toen Bingham in 1911 de stad ontdekte, leefden er slechts
twee gezinnen in de site…
Hoewel het normaal niet mag, hebben wij (zoals vele
anderen) onze picknick bij. Verstopt tussen enkele rotsblokken en met een
fenomenaal zicht op Machu Picchu eten we onze sandwiches op.
Jonathan zijn pijp is uit van het klimmen en hij blijft
met Xenia en Vicky zich verder amuseren in de stad. Ikzelf trek eerst nog
naar de Machu Picchu berg (de berg die haar naam aan de site verleent, maar
die je op geen enkele foto ziet) en de Inca brug, opgetrokken uit keien
langs een steil klif dat leidt naar de stad.
Vervolgens doe ik nog een stukje de Inca trail in
omgekeerde richting. Ik wandel tot de Zonnepoort vanwaar de trekkers van de
Inca trail voor het eerst de stad te zien krijgen. Wanneer ik er ben, komt
er juist een groep toe. Ze zijn zo gelukkig dat ze elkaar in de arme vallen.
Mooi om zien.
Hoewel het na elven terug bewolkt is geworden,
verlichten in de late namiddag nog enkele zonnestralen de site. Een mooie
afsluiter voor ons allemaal.
Dat de Peruvianen begrepen hebben dat toerisme een
belangrijke bron van inkomsten is, merken we (opnieuw) aan de uitgang van de
site. Er zijn een tiental PC’s opgesteld waar men je uitnodigt om te stemmen
voor Machu Picchu als één van de 7 nieuwe wonders van de wereld (www.new7wonders.com).
Heel het land voert campagne via posters, tv-filmpjes om de stad te
verkiezen. Maar er zijn ook tegenstanders die zeggen dat als Machu Picchu
verkozen wordt, er nog meer toeristen gaan komen en dat de site het niet
aankan…
Uitgeput maar voldaan doen we de 1588 treden naar
beneden. Aangekomen op de camping, verfrissen we ons. Met zicht op de site
krijgen we van de campinguitbater een lekkere warme maaltijd voorgeschoteld.
We hadden hoge verwachtingen met betrekking tot Machu
Picchu en ze zijn zonder twijfel ingelost. Wat een prachtige site en wat een
onvergetelijke dag!
vorige
volgende
|
