|
07 juni
2007 Met RENACE (WWF) naar Palos Blancos
We checken vroeg uit uit ons hostel Pachamama en nemen
de taxi naar het kantoor van Fundacion RENACE (Fundación Red Nacional de
Acción Ecológica). Oscar, de directeur van RENACE, staat ons al op te
wachten. We laten zowat al onze bagage achter in zijn kantoor en alleen
beladen met één grote en één kleine rugzak rijden we naar de bushalte waar
Justo, de vertegenwoordigers van de Mosetenen (inheemse bevolkingsgroep), al
klaar staat met de tickets voor de bus.
Mits een kleine meerprijs (1 EUR) mogen Jonathan en
Vicky vooraan in de bus, naast de chauffeur plaatsnemen. De bus klimt eerst
naar de pas vanwaar we onze dodentocht per fiets zijn begonnen. Dan rijden
we over het nieuwe, geasfalteerde deel van de afdaling. Voor Jonathan en
mijzelf, is het vanuit onze comfortabele stoelen wel gemakkelijker genieten
van het prachtige berglandschap waar we door rijden.
Dan gaat het echter plots mis. Onze chauffeur rijdt te
dicht langs de bergflank en raakt een rots. De achterband klapt, maar
gelukkig kan hij de bus op de weg houden. Wat een geluk hebben we gehad. De
afgrond is steil en diep. De mensen in de bus reageren echter gelaten, ze
zijn dit precies meer gewoon. Op een wip en een gauw is de reserve band
(bijna helemaal klets) aangebracht en we zetten onze reis voort.
We zakken steeds lager en het landschap wordt
tropischer. Eerst zien we cocaplantages op de heuvels, later worden het
bananen – en citrusbomen. De temperatuur stijgt. Gelukkig wordt er af en toe
gestopt, zodat we kunnen genieten van vers geperst appelsiensap voor de
spotprijs van 15 cent per glas. Bolivia is zonder meer het land waar we het
meeste vers vruchtensap hebben gedronken op deze wereldreis. Het meisje dat
voor Jonathan sap perst, is even oud als hijzelf. In de voormiddag is ze
naar school gegaan; in de namiddag perst ze sap om haar ouders te helpen aan
een inkomen.
In Caranavi stappen we over in een kleiner busje dat
ons dieper brengt in de Yungas, een streek die grenst aan het Amazonewoud.
Het is donker wanneer we, na een uitputtende dag
bussen, toekomen in Palos Blancos. We krijgen er de beste kamer, in wellicht
het beste hotel van het dorp. We zijn benieuwd wat er ons de volgende dag te
wachten staat.
vorige
volgende
|
