|
28 mei
2007 Acclimatiseren te Potosi
We vernemen dat het vandaag niet de moeite is om de
mijn te bezoeken want op maandag gaat het er in de mijn kalm aan toe. Ook
het befaamde Casa de la Moneda, het Huis van het Geld, is gesloten.
We maken er dan maar een rustdag van en kuieren rond
door het gezellige stadscentrum. Hoelang ze hier eigenlijk moedertjesdag
vieren, weten we niet, maar de taarten voor moeder gaan nog steeds
gemakkelijk van de hand.
We laten ons overhalen door iemand van het
toeristenbureau om in een chique restaurant te gaan eten (nog steeds
supergoedkoop). Het interieur is knap, maar het eten valt tegen. Vanavond
maken we het goed in een eenvoudig restaurant, maar met lekker eten.
We nemen nog een taxi naar een hoge toren aan de rand
van de stad met de bedoeling vandaar de zonsondergang te bewonderen. Ook
deze toren is echter gesloten. De wind waait er hard en het is er zo fris
dat we de zonsondergang laten voor wat het is.
Op het marktje worden er supergoedkope DVD-films
verkocht. Jonathan en Vicky kopen er Mr. Bean op reis.
Terwijl zij op de kamer op onze laptop van de
knotsgekke avonturen van Mr. Bean genieten, ga ik in een bioscoop kijken
naar een Boliviaanse film die zich afspeelt in de beginjaren 1900 in Uyuni
en Potosi.
De film (In de Berg is er geen God) gaat over een
ingenieur die naar de mijnen van Potosi trekt. Hij komt terecht in een
strijd tussen de Kerk en zedenschennis (prostitutie), wordt meegesleept in
een zoektocht naar zilver, geraakt verwikkeld in een strijd voor de liefde
van een autochtone, wordt beschuldigd van medeplichtigheid van een
treinoverval (het geld van de mijn van Potosi), en dat alles met mooie
beelden van de streek waar we ons nu bevinden.
In de filmzaal is het echter bitterkoud. De kijkers, ik
inclusief, zitten er met hun jas aan. Ik laat zelf mijn cowboyhoed op
(achter mij zit er toch niemand). Ik heb me wat meer vooraan gezet, omdat je
achteraan vooral het draaien van de bobijnen van de film hoort, zodat je de
klankband moeilijk kunt verstaan.
Ja, het zal nog wel enkele decennia duren voor ze hier
de kwaliteit van een Kinepolis bioscoop kunnen genieten.
vorige
volgende
|
