|
19 mei
2007 Van Calama naar San Pedro
Na een frisse nacht op 2700 meter hoogte met een
fonkelende sterrenhemel, wandelen we ’s morgens langs het kerkpleintje met
mooie muurversieringen naar het autovrije winkelstraatje van Calama. Het
stadje krioelt van de wilde honden die ons overal volgen.
Vlakbij het koperen beeld van een mijnwerker is er
gelukkig één eetstalletje open, waar we buiten lekkere, warme chocomelk
drinken en broodjes met hesp eten. In de buurt van ons terrastafeltje tellen
we wel twaalf honden.
Terwijl we aan het ontbijten zijn, komen er een hoop
mannen samen voor de ingang van een hotel iets verder op. We vernemen dat
het mijnwerkers zijn die om 9 uur in het hotel te weten komen of ze die dag
werk hebben of niet. Een beetje zoals het kot voor de dokwerkers in
Antwerpen.
Om 13 uur vertrekt onze bus naar San Pedro de Atacama,
het backpackersplaatsje bij uitstek in noord Chile. San Pedro ligt op 2440
meter aan de rand van de Atacama woestijn, de hoogste en tevens één van de
droogste woestijnen ter wereld. Hier regent het gemiddeld maar vier dagen
per jaar.
We zijn bij aankomst direct aangenaam verrast door de
gezelligheid van dit dorpje (4970 inwoners). Er is een overdekte
winkelgalerij met allerlei prularia en een open, groene marktplaats omgeven
door witgekalkte gebouwen, inclusief natuurlijk een kerk. Autovrije
straatjes (sommige geplaveid, andere gewoon van zand) vol bars,
restaurantjes en reisbureautjes vervolledigen de charmante sfeer van dit
dorp.
We laten ons verwennen op de open binnenkoer van een
restaurantje met een overheerlijk menu en voor mij een fris pint bier.
Onze eerste nacht in dit toffe dorpje brengen we door
in het Puriko hostel. We hebben er een zeer verzorgde kamer met goede bedden
en een hele stapel dekens. Een echte aanrader van een hostel!
vorige
volgende
|
