Verslagen

Zuid-Amerika  -  Brazilië


 

¤ België
(voor vertrek)

¤ Afrika

¤ Azië

¤ Oceanië

¤ Zuid-Amerika

¤ Noord-Amerika

¤ België
(terugkomst)

 

 

 

Eddy & Xenia

 

Jonathan

 

Vicky

 
 
 

14 mei 2007 Paraty waar de tijd blijft stilstaan

Waar we voorzien hadden om een drietal dagen op Ilha Grande te blijven, zijn het er uiteindelijk acht geworden. Zo vrij zijn in doen en laten is ongelofelijk tof. Het is zonder twijfel één van de grootste pluspunten van een lange reis zoals de onze.

We nemen afscheid van de sympathieke en erg behulpzame uitbaters van pousada Acalanto.

De Engelsman Mark heeft meerdere jaren in Zuid-Amerika gids gespeeld voor de Canadese reisorganisatie GAP (Great Adventure People). En zoals eerder geschreven, is zijn kennis van flora en fauna goed van pas gekomen tijdens onze tocht naar de papegaaienspits van het eiland.

Anna is een Noorse politieagente die afgevaardigd is door de Noorse overheid om in de favela van Niteroi een politiemacht op te richten die een ander imago moet krijgen dan dat van de huidige Braziliaanse politie. Het moet een imago worden van “de politie is er om te helpen, niet om af te persen…” Het project heeft echter vertraging opgelopen door administratieve beslommeringen. Werken in een hostel is iets nieuws voor Anna, maar haar behulpzaamheid kent geen grenzen.

Het koppel baat het hostel uit tijdens de afwezigheid van de Franse eigenares van de pousada. De Franse dame viel enkele jaren geleden voor een bagagedrager van het eiland, trouwde met hem, kocht er een pousada en een boot, en is nu met haar gezin voor enkele maanden naar Frankrijk.

Met de Acalanto, de boot van het hostel, varen we terug naar Angra dos Reis. Het is een mooie tocht onder een dreigende hemel. Een lokale bus brengt ons via de groene kust (Costa Verde waarover later meer) naar Paraty.

Paraty is een dorpje dat in de 18de eeuw groot is geworden als stopplaats tussen Rio en de goudmijnen van Gerais. Na het bouwen van een spoorlijn in 1720 tussen de twee, is het dorpje langzaam leeg gelopen. Hierdoor heeft het zijn authenticiteit behouden en is nu erkend als UNESCO werelderfgoed. Alles in Paraty herinnert aan zijn koloniaal verleden. Het dorpje kent drie kerken, één voor de zwarte slaven, één voor de mulatten, en één voor de blanken. De autovrije straten zijn geplaveid met grote keien, waarvan er een deel regelmatig onder water lopen bij vloed. Overal zijn er restaurantjes en winkeltjes.

Na wat speurwerk vinden we een zeer verzorgde en niet te dure pousada, genaamd Marendez, aan de rand van het centrum. Op de open binnenkoer is er zelfs een bubbelbad, waar Jonathan en Vicky zich in het erg frisse water uitleven. Onze kamer bevindt zich achter de bloemen op de eerste verdieping waar de houten papegaai hangt.

 

vorige                                                                                                                          volgende