|
11 mei
2007 Door de jungle naar Praia Lopes Mendes
Gisteren hebben we een kleine wandeling gemaakt.
Vandaag staat het zwaardere werk op het programma. We willen naar het strand
Lopes Mendes, voor velen (vooral de Brazilianen) één van de schoonste
stranden ter wereld. We willen er te voet heen, en wellicht, afhankelijk van
de moeilijkheidsgraad en het uur, per boot terug.
We lukken er in redelijk vroeg op te staan en maken ons
een picknick voor onderweg. Het eerste stuk van de wandeling volgt de
kustlijn en we bewonderen verschillende, kleinere strandjes. We hebben
echter een afslag gemist en moeten een heel stuk terug wat ons een uur, of 4
extra kilometers, kost.
De temperatuur stijgt net zoals het pad. We hopen dat
het de moeite wordt, want we zien af. Aan de andere kant van het eiland
gekomen, krijgen we eerst twee stranden te zien, die wel mooi zijn, maar die
de vermoeiende wandeling niet verrechtvaardigen.
Uiteindelijk, na drie en half uur stappen, krijgen we
Praia Lopes Mendes te zien. Het is een zeer groot strand in een halve
cirkel, omzoomd met palmbomen. Het zand is wit en superfijn en doet ons met
nostalgie terugdenken aan Zanzibar… Wat is het hier mooi, roepen Vicky en
Jonathan in koor. Helaas voor hen is er heel veel branding (ook ten gevolge
van het stormweer van de voorbije dagen). De duikerbril en zwemvliezen die
Vicky voor de gelegenheid heeft gehuurd, kan ze duidelijk niet gebruiken.
Ik waag me wel even in de golven, maar ervaar voor het
eerst hoe het is om in zee te worden gezogen door de stroming. Het kost me
aardig wat moeite om terug op het strand te geraken. Geen prettige
ervaring.
Dan maar voetballen op het strand. Mark heeft ons een
bal, nu ja een ei, meegegeven. Toch is het nog eens plezant een balletje te
kunnen trappen.
In de bomen aan de rand van het strand verzamelen zich
een aantal koddige aapjes (marmosets). Ze worden gelokt door enkele
toeristen met stukjes banaan.
We zien af van de wandeling terug en kiezen voor de
boot. Het wordt een woelige terugtocht met veel opspattend water, maar
gelukkig zonder zieken.
vorige
volgende
|
