|
08 mei
2007 Klimmen naar Pico do Papagaia
Mark, die tijdelijk onze pousada Acalanto met Anna
uitbaat, vraagt ons bij het uitgebreide ontbijt, of we geen zin hebben om
met hem te klimmen naar de 990 meter hoge papagaaienspits. De overhangende
rots op de top van een berg is vanop het balkon van onze pousada te zien.
Het is een drie uur durende klim door de jungle met, als het weer meezit,
een prachtig uitzicht over het eiland. Jonathan en ik besluiten met hem mee
te gaan, terwijl Xenia en Vicky in het dorp blijven.
De weg begint breed, maar al gauw splitst ie.
Natuurlijk moeten wij verder via het kleinste, zeer steile pad.
Het is drukkend warm. Het zweet gutst van ons lichaam
en onze kuiten laten zich voelen. Mark, die enkele jaren reisbegeleider is
geweest bij trekkingen in Zuid-Amerika, vertelt ons een hoop over het woud
en zijn bewoners.
Op de middag komen we op de top van de papegaaienspits.
Een deel van het eiland is bedekt onder een wolkendeken beneden ons.
Gelukkig is het deel van ons dorp en het vasteland wolkenvrij. Op de top
ruikt het naar de paarse bloemen die er bloeien. Onder ons strekt zich de
jungle uit. We zien er grote roofvogels rondcirkelen boven hun prooi en
horen het gebrul van apen in de verte. We voelen ons als Tarzan, heerser van
het woud.
De terugtocht gaat sneller, maar nu zijn het de knieën
die het zwaar te verduren krijgen. Eenmaal beneden zoeken we de vrouwen op,
die net een hamburger achter de kiezen hebben geslagen. Wij doen ons eerst
te goed aan frisse drank.
Intussen overtrekt de hemel. We hebben geluk gehad met
onze tocht naar de top. Er hangt duidelijk regen in de lucht.
vorige
volgende
|
