|
06 mei
2007 Paradijselijk Ilha Grande
We hadden schrik om naar Rio te komen. We hoorden
zovele verhalen van diefstallen en moorden. Toch voelden we ons hier
veiliger dan in Buenos Aires. Wellicht omdat we in Ipanema logeerden, één
van de beste buurten van de stad. In elk geval hebben we genoten van ons
verblijf in deze droomstad. Jammer dat het zo duur is (en zeggen dat het nu
laagseizoen is), anders zouden we wellicht nog wat langer zijn gebleven.
We hebben een taxi gehuurd om ons met al onze bagage te
brengen naar Angra dos Reis, de oversteekplaats naar het grootste eiland van
Brazilië, erg toepasselijk Ilha Grande genoemd. In het haventje waar we
tegen de middag aankomen, liggen er enkele boorplatforms. Brazilië moet hier
in de buurt olie winnen.
Een kleine boot met matrassen aan dek brengt ons over
het vlakke water naar het haventje Abraao van Ilha Grande. Het eiland, dat
6000 zielen telt, is autovrij. Alleen de politie en de brandweer hebben er
een wagen. De wegen zijn er niet geasfalteerd (ofwel zand ofwel kasseien),
er zijn geen banken en geen shopping centra. Het eiland, 194 km² groot, is
bedekt met Atlantisch regenwoud, met als hoogste punten de Pedra d’Agua
(1030 meter) en Pico do Papagaio (990 meter).
We verkennen enkele campings, maar erg verzorgd zijn ze
niet. De Noorse Anna neemt ons mee naar de pousada Acalantho (www.acalanthoilhagrande.com.br)
waar ze werkt. De pousada (hostelletje) is zeer stemmig met een open balkon
en de knapst aangeklede kamer van onze reis tot nu toe (mooi behangpapier,
schilderijtjes, houten papegaaien, enzovoort). De prijs valt goed mee en we
zijn dadelijk verkocht.
Haar Engelse vriend Mark geeft ons aanwijzingen om naar
het Praia (strand) Preta Poçao te wandelen. We lezen, zwemmen en maken er
een zandkasteel met het deels witte, deels zwarte zand, tot de duisternis
invalt.
Abraao, het grootste dorp van het eiland met 3500
zielen, telt maar enkele straatjes vol met restaurants, winkeltjes en
pousada’s. Langs de waterkant van het haventje verkopen ze zoetigheden
gepresenteerd in een grote, glazen kast. We laten ons verleiden door de
heerlijke chocoladetaart.
We voelen ons net als schipbreukelingen op een Robinson
Crusoe eiland, maar dan met al het lekkers wat je je maar kan voorstellen.
Een heerlijk gevoel.
vorige
volgende
|
