|
10 april
2007 Universiteit, wijn en empanadas
Oef, Jonathan voelt zich deze morgen weer de oude. De
voormiddag brengen Xenia en de kinderen door met lesgeven, lezen en
schrijven.
Ikzelf heb een afspraak op de Nationale Universiteit
van Cuyo waar Miguel Gonzalez werkt op het rectoraat. Hij beheert er de
financiën van de universiteit. Hij heeft voor mij een gesprek georganiseerd
met de verantwoordelijke van de milieuopleiding en van de internationale
uitwisseling van studenten. Beide gesprekken zijn boeiend en veel te kort.
Ik steek een hoop op dat ik kan gebruiken voor mijn doctoraat (over de
Argentijnse cultuur en over hun relatie met de natuur). Wat zou het tof zijn
om Argentijnse studenten in Antwerpen te ontvangen en studenten van ons naar
hier te sturen. En wie weet, geef ik hier nog eens les…
In de namiddag rijden we met het hele gezin naar het
Museum van de Wijn, in Maipu. Onderweg zien we kilometerslange wijngaarden,
met op de achtergrond het Andesgebergte, bedekt met verse sneeuw van de
vorige nacht.
We krijgen een rondleiding door La Rural, de nog
werkende wijngaard van Don Felipe Rutini, een naar Mendoza uitgeweken
Italiaan. Buiten schuiven de vrachtwagens met druiven aan. Het plukseizoen
is volop aan de gang. We leren dat Mendoza erg droog is met veel zon, dat je
de druiven hoog in de lucht of laag bij de grond kan laten groeien, dat de
wijngaarden maar 1 keer om de 2 weken dienen bevloeid te worden, dat de
druiven nog steeds met de hand geplukt worden, dat het fijnstampen van de
druiven door meisjes met blote voeten jammer genoeg vervangen is door
machines, en nog zoveel meer... Xenia voelt zich een beetje terug in de
bierbrouwerij waar zij in België werkt, ondermeer omwille van de grote tanks
en het fermentatieproces. Vanzelfsprekend mag er op het einde van de
rondleiding ook geproefd worden. Hmmm, lekker.
Na het bezoek bollen we naar het centrum van de stad
waar de familie Gonzalez in een van de schaduwrijke straten aan het park een
prachtig huis bewoont. Ook twee andere koppels van Uspallata zijn
uitgenodigd.
Alvorens aan tafel te gaan, trekken we eerst nog het
park in. Daar doen we de topper Argentinië – België nog eens over. Jammer
genoeg moeten we met 10-7 de duimen leggen voor het jonge, aanstormende
voetbaltalent van Argentinië.
Terug in huis spelen de kinderen gewoon voort, precies
of ze elkaar al jaren kennen (ze spelen ondermeer het bordspel LEVEN waar ze
dol enthousiast over zijn – je studeert, zoekt werk een huis, krijgt
kinderen enzovoort – Jonathan wordt zelfs bompa!). Als avondeten krijgen we
zelf gemaakte empanada’s voorgeschoteld (deegwaren gevuld met allerlei
lekkers), vanzelfsprekend met een lekker glaasje wijn erbij.
Wat een lieve, gastvrije mensen. Zouden we dan toch
misschien een huisje in Mendoza kopen?
vorige
volgende
|
