06 april
2007 Puenta del Inca, Aconcagua en Cristo Redendor
We hebben echt geluk met het weer. Terwijl het reeds
een week aan het gieten is in Buenos Aires, schijnt ook deze morgen bij ons
volop de zon. Na het ontbijt trekken we met onze wagen naar de Chileense
grens.
Het landschap dat we nu ontdekken, behoort tot het
mooiste wat we tot nu toe hebben gezien, zowel in Argentinië als tijdens de
hele reis: grootse valleien en bergen en een ongelofelijke verscheidenheid
aan kleurschakeringen.
Jammer genoeg zijn we vandaag niet alleen. Wanneer we
een afslag nemen naar een kleine brug die dateert van de tijd van de Inca’s,
staat het vol bussen met Argentijnen die allemaal over de kleine brug heen
willen stappen (anders dan in België hebben de Argentijnen vandaag vrijdag
verlof omwille van Pasen en niet maandag). We zijn het meest onder de indruk
van het landschap om ons heen, meer dan van het bruggetje…
Onze volgende stop is de Puente del Inca. Het is een op
2720 meter hoge, door de natuur gevormde brug over de Mendoza rivier. Onder
de brug liggen rotsen en de ruines van een oude spa, geel gekleurd door het
warme, zwavel houdende water.
We klimmen met de auto nog hoger tot aan de ingang van
het Provinciale Aconcagua Park. Met zijn 6962 meter is de Aconcagua de
hoogste berg van het Amerikaanse continent. De berg trekt zelfs heel wat op
de Mount Everest. We zien hoe de wind de sneeuw doet opwaaien op de top van
de berg. We maken een wandeling langs een aantal bergmeertjes waar de
omliggende toppen zich in het gladde wateroppervlakte weerspiegelen. Borden
geven uitleg over fauna en flora.
Verstopt achter een rots (omwille van de wind) en met
zicht op deze machtige berg lunchen we met kaas, vlees en wijn. Zelfs Xenia
heeft een artisanaal wijntje van Mendoza ontdekt dat ze lust.
Wanneer we willen vertrekken, begint een Argentijn met
ons een praatje op de parking. Hij vraagt ons of we de Christo Redendor, ons
door velen aanbevolen, al hebben gezien. Verdraaid, die waren we bijna
vergeten…
Via een steile zandweg – Ruta 7 - met tientallen
haarspeldbochten klimmen we naar de grenspost tussen Chile en Argentinië. In
2004 werd hier een bronzen Jezusbeeld van wel 3600 kg, 12 meter hoog,
opgetrokken om de wereldvrede te promoten. Het landschap is adembenemend. We
klimmen zo hoog we kunnen en staan met onze ene voet in Argentinië en onze
andere in Chile. Wauw!
We twijfelen even of we hier gaan blijven om de zon te
zien ondergaan. Maar het is eerst en vooral bitter koud hier boven op bijna
4000 meter, plus de steile weg omlaag doen in het donker, lijkt ons ook niet
zo een goed idee. Toch blijft het genieten de hele weg lang terug naar
Uspallata, waar we uiteindelijk toekomen wanneer de duisternis invalt.
Wat is de natuur onvoorstelbaar mooi en wat zijn wij,
mensen, toch klein!
vorige
volgende
|