|
04 april
2007 Wolkbreuk
De dag start met een heerlijk zonnetje. Deze keer gaat
Xenia met de kinderen naar de ranch terwijl ik op de camping enkele artikels
schrijf.
Hoewel het de bedoeling was om een uurtje op de
buitenpiste van de ranch te rijden en draf en galop in te oefenen, krijg ik
achteraf te horen dat Jonathan en Vicky opnieuw met guacho Christian de
vrije natuur zijn ingetrokken. Xenia mocht te voet mee, maar zag de kinderen
al snel achter een heuveltop verdwijnen. Ze hebben duidelijk de smaak van
het galopperen te pakken. Als het aan onze kinderen lag, dan bleven we hier
nog minstens een hele week.
Op de camping maak ik intussen kennis met een
Argentijns gezin dat voor het eerst een nieuwe tent opzet. Ik help wat en
gezien het goed klikt, besluiten we die avond samen een asado (=Argentijnse
BBQ) op de camping te houden (elke plek heeft zijn eigen BBQ stel).
De namiddag brengen we door met lesgeven. Een speelse
jonge kat maakt het niet altijd even gemakkelijk om geconcentreerd bij de
les te blijven.
Het weer verslechtert echter. Zwarte wolken pakken zich
samen boven de bergen en komen de richting van onze camping op. Wanneer ik
met de auto naar het centrum van het stadje rij om verslagen op te laden op
het net, zie ik achter mij een gordijn van water naar me toekomen. Even
later ratelt de hagel op het venster van mijn auto. Ik denk aan de rest van
mijn gezin op de camping.
Hun relaas krijg ik achteraf in geuren en kleuren te
horen. Wanneer de wolkbreuk zich afspeelt op onze camping, zitten Jonathan
en Xenia net in het sanitaire blok. Vicky, die met het poesje aan het spelen
was, spurt met de kat in haar armen in onze kleine voortent. Het water staat
al snel tot boven haar enkels – gelukkig heeft ze haar botten aan – en ze
roept om hulp. Niemand hoort haar echter door het lawaai van hagel en regen.
Vermoedend dat Xenia en Jonathan bij de toiletten schuilen, en gezien ze het
gehurkt in ons klein voortentje niet langer uithoudt, spurt ze, al huilend
en met de kat in haar armen, door het hondenweer naar hen toe. Intussen zijn
de wegen van de camping veranderd in kolkende rivieren.
De wolkbreuk houdt even snel op als ze begonnen is.
Wonder bij wonder is onze binnentent droog gebleven. Met aftrekkers gaan
Jonathan en Vicky aan het werk om het terrein rond onze tent droog te maken.
Wanneer ik terug op de camping kom, staat er overal water, alleen rond onze
tent is het intussen droog door het harde werk van mijn kinderen. Ze zijn
alweer een avontuur en een straf verhaal rijker.
Van een Argentijnse BBQ komt die avond niets meer in
huis. Jammer, want we hadden al vlees en groentjes ingekocht, en we keken
ernaar uit om met onze Argentijnse buren de avond door te brengen. Hun tent
was in elk geval door de wolkbreuk ingewijd…
vorige
volgende
|
