Eddy & Xenia

Jonathan

Vicky

02 april 2007 Gaucho’s op de maan

Van Zapala trekken we verder noordwaarts door de woestijn. Links en rechts van ons zijn er heuvels en bergen met de meest onwaarschijnlijke kleuren en vormen. Het lijkt soms wel een maanlandschap, maar dan met sneeuw op de toppen van de bergen en/of vulkanen waar we langs rijden.

Onderweg zien we gaucho’s hun kuddes schapen, geiten of koeien van de ene drinkplaats naar de andere leiden. Op een bepaald moment trekken er wel 2000 schapen voor onze ogen de weg over (we hebben ze niet geteld, maar geloven de gaucho op zijn woord).

Jonathan en Vicky zetten zich nog eens even achter het stuur, gezien we hier zo goed als alleen rijden.

We volgen een hele tijd de Rio Grande. Nu eens liggen er grote zandbanken en duinen langs de rivier, dan slingert de rivier zich door een lange, diepe trechter van lava. Hoe indrukwekkend moet het hier wel geweest zijn wanneer de omliggende vulkanen vuur spuwden en de hete lava zich een weg omlaag baande. In de late namiddag rijden we op een 1500 meter hoog platform met langs onze rechter kant een diepe canyon waarin de Rio Grande zich kolkend een weg baant.

Gezien we door onze mondvoorraad heen zijn, moeten we eerst iets vinden om te eten alvorens we onze tent kunnen opzetten. We houden halt bij een eenzame “hospedaje” waar we lekker koud gerookt vlees (als voorgerecht) en nadien gebakken vlees (koteletten en “milanesas” = schnitzels) voorgeschoteld krijgen. De eigenaar probeert ons zijn bedden aan te smeren, maar nadat Xenia de kamer heeft gezien, zegt ze ons dat het er nog armzaliger mee gesteld is dan de kamer en de bedden van het Chinese gezin waar we nabij de Tibetaanse grens te Songpan hebben geslapen. Ook de aanpalende campinggrond is geen oplossing – de grond is er keihard.

We zetten onze tocht door het hooggebergte dus verder. Gelukkig schijnt er een bijna volle maan die de grindweg verlicht, waardoor we tijdig de putten en gaten in het wegdek kunnen ontwijken. Het maanlicht zorgt voor een speciale sfeer zodat we allemaal van deze nachtrit genieten.

Wanneer we het stadje Malargue naderen, nemen we een kleine afslag. We stoppen op een heuvel en zetten onze tent op temidden van heerlijk riekende maquis. In de verte weerkaatst het maanlicht op de sneeuw van de bergtoppen. Wat een prachtige plek om te kamperen!

vorige                                                                                                                          volgende