|
28 maart
2007 Een bijzondere ontmoeting en ijs in El Bolson
De ochtend begint fris. Het is lang wachten voor de zon
over de bergtop klimt om ons te verwarmen en onze tent te drogen.
Ondertussen genieten we van de rust en de prachtige natuur om ons heen. Aan
het strand liggen rotspartijen waar de Japanners stil van zouden worden van
pure bewondering.
We beginnen stilletjes te geloven dat er misschien toch
nog knappere natuur in één land is terug te vinden dan in Nieuw Zeeland,
namelijk hier in Argentinië.
Even rond de middag, wanneer we de tent net hebben
afgebroken, komt er een ouder koppel met chauffeur in een Toyota Hilux met
daarachter een motorboot aangereden. Terwijl de chauffeur de boot te water
laat, doe ik een praatje met de oudere man. Ik schat hem in de zestig, maar
hij blijkt 85 jaar oud te zijn. Hij kent Antwerpen goed, en wanneer ik hem
vraag hoe dit komt, zegt hij mij dat hij in Duitsland is geboren. Snel
rekenen leert me dat hij bij het begin van Wereldoorlog II 18 jaar was.
Wanneer ik hem vraag naar die periode, zegt hij mij dat hij voor de oorlog
naar Argentinië is gekomen. Ofwel spreekt hij de waarheid, en is hij
mogelijk van Joodse afkomst; ofwel liegt hij en is hij één van de velen die
aan het einde van WOII het land is ontvlucht naar Zuid-Amerika. Het geeft me
niet de tijd om meer vragen te stellen, want de boot is klaar. Wanneer hij
wegvaart om op het meer te gaan vissen, wens ik hem “Le Chaim” (een wens in
het Hebreeuws op het leven) toe. Hij glimlacht en verdwijnt. We zullen er
nooit het fijne van weten. Toch houdt deze korte ontmoeting ons nog een heel
stuk van de rit die volgt, bezig. We koppelen er een les geschiedenis aan
voor onze kinderen.
Na het park te hebben verlaten, komen we terug in de
bewoonde wereld. We hebben van verschillende trekkers gehoord dat er in El
Bolson het beste ijs van Argentinië te verkrijgen is, dus houden we daar
vanzelfsprekend halt. En het moet gezegd, zelden hebben we zoveel
verschillende smaken aangeboden gekregen en ze smaken allemaal echt super.
Onze eindhalte voor vandaag is het Davos van
Argentinië, het aan de voet van de Andes gelegen mondaine stadje Bariloche.
De buitenwijken schrikken ons eerst af, maar eenmaal in het centrum gekomen,
zijn we al snel gecharmeerd door de stad. We zijn blijkbaar niet alleen,
want alle aanbevolen hostels zitten stampvol.
We zoeken het filiaal van onze autoverhuurder op,
gezien onze auto nu echt heel veel lawaai maakt. Ze vragen ons de volgende
ochtend terug te komen, dan kan hun technische man de auto eens van in de
put bekijken. Wanneer ik zeg dat we problemen hebben om onderdak te vinden,
belt de dame een vriendin op die cabana’s verhuurt. De prijs is
aantrekkelijk, en ook de ligging aan de oever van het meer. We zijn snel
verkocht.
Bovendien heeft de cabana een bad, wat een luxe! Het is
al maanden geleden dat we nog een bad hebben gezien (op de campings en in de
hostels zijn er alleen douches). De kinderen genieten er duidelijk van.
vorige
volgende
|
