|
19 maart
2007 Watervallen en bergpieken in Torres del Paine
Het zonnetje schijnt wanneer we wakker worden. Vandaag
gaan we hopelijk de massieve, granieten bergspitsen van dit park te zien
krijgen.
We breken de tent af, ontbijten en rijden dan een
stukje terug naar de watervallen die we gisteren vanuit de verte hebben
gezien. Er is een wandelpad dat ons van een kleine parking erheen leidt. Ook
al zijn er minder wolken, de wind waait nog steeds in alle hevigheid. Zo
hard waait hij soms dat we bijna worden weggeblazen.
Het is wel erg helder zodat we ver kunnen zien. Rond de
hoge bergtoppen met sneeuw zijn er nog wel wolken, maar we krijgen ze bij
momenten toch te zien. Na de kolkende watermassa te hebben bewonderd, volgen
we een klein pad langs het heldere groenblauwe water. De wind jaagt het
water soms zo hoog op dat we een natte bui over ons krijgen. Het opspattende
water zorgt voor regenbogen. Bij elke stevige windvlaag gaan we door de
knieën, zodat we minder wind vangen. We genieten van dit natuurgeweld en van
de natuurpracht om ons heen. De knappe tocht eindigt op een uitkijkpunt
vanwaar je de achterkant van de Torres kan zien. Ze zijn fenomenaal groot en
rijzen kaarsrecht op vanuit het water. Vele, echte trekkers maken hier een
toch van 5 tot 9 dagen rond de Torres. Dat mogen onze kinderen later eens
komen doen als ze er zin in hebben. Wij houden het bij kleinere tochten.
Terug in de auto rijden wij rond de Torres. Onderweg
ontmoeten we verschillende kuddes guanaco’s en we krijgen vergezichten zo
mooi als prentplaatjes te zien. We rijden naar het andere uiterste van het
park waar we een andere, erg brede en imposante waterval naar beneden zien
donderen.
Als overnachtingplaats kiezen we een camping aan de
voeten van de Torres. Iets verder stroomt een riviertje waar Jonathan en
Vicky dammetjes in bouwen. Er is een refugio waar we een lekker, warm
avondmaal nuttigen en dan maken we ons een mooi kampvuur vlak bij onze tent.
Aan de hemel schitteren de sterren.
vorige
volgende
|
