|
28 februari
2007 Ushuaia heet ons welkom
Om 9 uur staan we op de luchthaven van Puerto Montt. We
checken ons bagage in (7 zakken in totaal, waarvan 2 grote rugzakken, 2
trolleys, 1 tent, 1 diepvrieszak met bestek en droge voeding, 1 zak met in
Chili gekochte warme kleding).
Om half tien verschijnt zoals afgesproken iemand van
het autoverhuurbedrijf van Valdivia en wordt de rekening voor de auto
vereffend.
Het is geen lange vlucht naar Ushuaia, maar wel een
spectaculaire over fjordenland. Wanneer we onze eindbestemming naderen, zien
we enorme gletsjers en sneeuwbergen door de wolken heen glinsteren in de
zon. Het vliegtuig neemt een enorme bocht zodat we Ushuaia mooi zien liggen
aan de rand van het water met de bergflanken in de rug.
Op de luchthaven kiezen we voor de vriendelijke en zeer
welbespraakte (in het Engels!) taxichauffeur Ricardo. Tot onze verbazing
lukken we erin om al onze bagage in zijn wagen te krijgen. Hij geeft ons
uitleg over het stadje en brengt ons naar wel drie hotelletjes. Het
hotelletje waar onze Belgische vriend Carl logeert, is volzet, alsook het
tweede adres op de lijst. Het derde, het hostel Yakush, bevalt ons echter
onmiddellijk en gelukkig hebben zij nog één kamer met vier bedden vrij.
Eerst en vooral zoeken we de reisagente Alicia Petiet
die ons een goed voorstel voor Antarctica heeft gedaan. Met haar gaan we
naar de rederij Antarpply om alle nodige papieren in te vullen en onze
tickets te betalen. Gezien het grote bedrag moeten we onze bank in België
contacteren, maar omwille van het tijdverschil (4 uur later) zijn de
kantoren in België al gesloten. We zullen dit morgen moeten proberen te
regelen.
Wanneer we met hongerige magen de stad ingaan, stellen
we vast dat we in Argentinië zijn. De restaurants gaan namelijk pas open om
acht uur ’s avonds en het is nog maar half zes! Gelukkig vinden we lekkere
snacks bij Tante Sarah. Voor de ingang staan twee grappige mascottes van de
stad, de pinguïn en de (vanuit Canada ingevoerde) bever.
In onze hostel Yakush trekken we nadien nog naar de
supergezellige, half open bovenverdieping met kussentjes en toffe muziek.
We leren er sympathieke mensen kennen waaronder het
Amerikaanse stel John en Jenny. Beiden zijn ze leraars. Wanneer Jenny hoort
dat Jonathan graag verhalen schrijft, maar er niet gemakkelijk in lukt om
voor elk verhaal een einde te schrijven, belooft ze hem de volgende dag
enkele technieken te leren die ze op haar school gebruikt. En ze zal haar
belofte ook nakomen.
vorige
volgende
|
