|
10 februari
2007 Triatlon te Rano Raraku
We zijn echt nieuwsgierig naar de Tapati triatlon. We
nemen een taxi naar Rano Raraku, de vulkaan met het meer erin, en de
kweekplaats van de Moais. Het weer is overtrokken, misschien beter zo voor
de deelnemers, want dat ze gaan afzien, staat buiten kijf. Het is dan ook
een bijzondere triatlon. Eerst moeten de deelnemers met zelf gemaakte rieten
boten het meer overroeien. Dan krijgen ze twee trossen bananen (van elk
ongeveer 15 kg) rond hun nek waarmee ze rond het meer moeten lopen. Dan
moeten ze terug het water in en op een samengebonden rietbundel het meer
overzwemmen. Al 10 jaar kent de wedstrijd dezelfde winnaar. Ook nu is hij
weer torenhoog favoriet, al zou één van zijn broers die deelneemt, ook een
kans hebben. De kandidate koningin die deze superatleet aan haar kant
krijgt, is in elk geval zeker van een hoop extra punten. Het wordt een
spannende race, met alweer … dezelfde winnaar.
Na de volwassen is het ook de beurt aan de jeugd. Zij
hebben wat minder bananen rond hun nek, en moeten niet langs de rand van de
krater, maar rond het meer zelf, lopen. De winnaar wordt op groot applaus
onthaald. Xenia heeft zich intussen laten fotograferen met één van de
deelnemers. Hij pauzeert maar al te graag voor de foto. Het gaat er dan ook
zeer ontspannen aan toe. Jonathan knutselt na de wedstrijd zijn eigen vlotje
in elkaar en probeert het uit in het meer.
Om terug te keren krijgen we een lift van één van de
organisatoren van het festival. Hij voerde al een Frans koppel mee dat wij
enkele dagen ervoor hadden leren kennen (na een tijdje op het eiland is het
niet moeilijk de weinige, lang blijvende toeristen, op het eiland te kennen,
want het zijn er niet meer dan een twintigtal). Terwijl Jonathan en Vicky
mee van voor tussen de chauffeur en zijn moeder geplet zitten, zitten wij
met vier andere Rapa Nui en de Fransen in de open pick-up.
Wanneer we uitstappen, gaan we opzoek naar een plek om
te eten. Toeval wil dat er een nieuw restaurant geopend wordt, waarvan de
eigenares een Belgische is. Ze nodigt ons van harte uit op de
openingsreceptie van haar restaurant “Au bout du monde”. En zo krijgen we
alweer een bijzonder verhaal te horen, waarover morgen meer.
vorige
volgende
|
