03 februari
2007 Een eiland van honden en paarden en Matato’a
Er zijn nog weinig plaatsen op aarde waar een man te
paard komt aangereden, afstijgt, zijn paard vastmaakt aan een paal, en een
biertje bestelt in de lokale pub. Of waar een kudde paarden ongestoord
zonder begeleiders door de hoofdstraat draaft. Het is duidelijk dat het
paard hier nog echt volop als vervoermiddel wordt gebruikt. En het zijn ook
de jongenen – en zelfs kinderen – die je op hun paard naar de supermarkt
ziet galopperen. Het draagt bij aan het speciale karakter van het eiland.
Mochten we (betere) ruiters zijn en mocht het niet zo duur zijn, hadden we
zeker voor paarden als vervoermiddel gekozen.
Wie er ook vrij rondlopen, zijn honden. Vaak
vergezellen ze jou een eindje als je een wandeling maakt. Het zijn grote
herdershonden, dus soms zit de schrik er wel een beetje in, maar ze doen
niets. Alleen de twee honden van de eigenaars waar onze tent staat, zijn zo
speels dat ze tegen je opspringen en zachtjes in je handen bijten. Niet
altijd even prettig voor ons. Halverwege ons verblijf hebben we door dat als
we een stok in hun bek steken, ze ons met rust laten. Wanneer we de
eilandbewoners over het grote aantal vrij rondlopende honden aanspreken,
krijgen we te horen dat het een goede manier is om de jongeren ’s nacht van
de straat te houden, want de honden boezemen de jongeren angst in. Of het
echt veel helpt, weten we niet.
Die avond treedt te Vare Vare op het grote podium aan
zee de gerenommeerde groep Matato’a op. Ze toeren niet alleen rond door wat
ze hier de Polynesische driehoek noemen (Hawaï, Rapa Nui en Nieuw-Zeeland
met Frans Polynesië in het midden) maar ook internationaal. Zo waren ze
reeds op het festival in Schoten. Ze zorgen voor een zeer indrukwekkend
spektakel van muziek en dans. We hebben heel wat filmmateriaal, dus voor de
liefhebbers, die moeten maar eens komen kijken wanneer we terug thuis zijn.
vorige
volgende
|