|
31 januari
2007 Met een huurwagen het eiland rond
Vandaag verkennen we met een kleine, rode jeep het
eiland. Onderweg zien we tientallen paarden die vrij rondgrazen. Vicky is in
haar nopjes.
We bezoeken eerst “the nursery” van het eiland, de plek
waar alle Moais uit de randen van de vulkaankrater werden gehouwen. In de
vulkaankrater is een meer omgeven door hoog riet. De randen van de krater
zijn langs de ene kant bedekt met vuurrood zand, langs de andere met zwarte
lavastenen. Hier zijn nog vele, onafgewerkte Moais te zien. Andere staan
recht, klaar om getransporteerd te worden.
We spreken met een Amerikaanse archeologe van Yale die
ons enthousiast vertelt dat haar onderzoek van 20 jaar er bijna opzit.
Volgend jaar is ze klaar om te publiceren. En zeggen dat ik na 2 ½ jaar
werken aan mijn doctoraat het al begon moe te worden. We leren van haar dat
er op het eiland 12 families leefden die elk hun Moais hakten en ze zetten
met hun aangezicht in de richting van hun dorp en velden. De Moais dienden
om hen te beschermen. Daar gaat mijn geloof in verering van buitenaardse
wezens.
Het is een warme dag en onze kinderen willen het
vulkaanmeer in. Via de met modder en riet bedekte oevers worstelen zij (en
ik ook) het water in. We zwemmen naar een rieteiland in het midden van één
van de mooiste openlucht zwembaden waar we ooit hebben gezwommen.
We zijn niet alleen in het meer. Er komt een man,
schaars gekleed (Xenia weet niet waar kijken), oefenen voor de triatlon die
hier in het kader van Tapati binnenkort plaatsvindt. Hij heeft lange
rietstengels samengebonden. Al liggend op deze stengels zwemt hij met
krachtige slagen het meer over. Op de kraterrand verschijnen wilde paarden.
Wat een plek.
Na de zwempartij klimmen we naar de rand van de krater
vanwaar we een mooi zicht krijgen op een groot deel van het eiland en de
omliggende oceaan.
De wandeling en de rit in de auto (zonder airco) zorgt
voor bezwete lichamen die vragen om opnieuw afgekoeld te worden. Dit doen we
in zee op het wondermooie strand van Anakena. Met grote Moais in onze rug en
palmbomen op het witte strand is dit zonder twijfel een van de meest
idyllische plekjes van het eiland.
vorige
volgende
|
