|
24 januari
2007 Verkenning van Papeete en het eiland
De ochtend begint droog. Vlakbij het hotelletje
wisselen we geld en doen we enkele inkopen voor ons ontbijt en latere
maaltijd. We vragen of we onze bagage even mogen opslagen, terwijl we
Papeete ingaan om ons te informeren over boten en andere vervoersmiddelen.
Met een “truck” waarin banken zijn opgesteld rijden we
voor niet veel geld met ons allen naar het centrum van Papeete. Er zijn vele
winkeltjes en een grote, kleurrijke overdekte markt. We stappen het
informatiecentrum binnen en krijgen heel wat brochures mee. Het grote
probleem is echter de weersverwachting. Depressie Arthur, die mogelijk een
tropische storm kan worden, ontwikkelt zich boven de eilanden.
Xenia zou graag een boot nemen om de idyllische
eilanden ten Westen van Tahiti, les Iles Sous Le Vent, te verkennen. We
stappen naar de haven en zoeken de rederij op, die naast cargo ook
passagiers meeneemt tegen redelijke prijzen. De mensen daar zijn super
vriendelijk en humoristisch, en hoewel de enkele cabines al volgeboekt zijn,
zeggen ze dat ze morgen om 16 uur, wanneer de boot vertrekt, er voor zullen
zorgen dat we mee aan boord kunnen. We kunnen aan dek slapen. Het is
anderhalve dag varen via verschillende stops, waaronder op Bora Bora, om aan
te komen op Huahine, volgens de Tahitianen met wie we spraken, qua natuur
het knapste eiland.
Op de terugweg naar het stadscentrum houden we halt bij
een roulotte, een eetwagen op een parking. Het eten is lekker en betaalbaar
(8 EUR/persoon).
We overleggen wat te doen in afwachting van een boot
morgen en besluiten een auto voor 24 uur te huren (van 15 uur vandaag tot 15
uur morgen, net voor het vertrek van de boot). Voor een 4-deurs Dacia (merk
dat tot de groep Renault behoort) met redelijk grote koffer betalen we 100
EUR (5x meer dan in Nieuw-Zeeland).
Wanneer we met de wagen Papeete verlaten, zitten we
verdraaid midden in de avondfile die al start om 15u30. Er zijn blijkbaar
meer wagens dan inwoners op Tahiti en er is slechts één weg rond het eiland.
Eenmaal buiten de stad is het terug vlot rijden (maximum snelheid 60 km per
uur). Het begint echter te regenen en het wordt met de minuut erger. Wanneer
we op een baan met de zee langs beide kanten rijden, zien we nauwelijks het
verschil tussen de weg en de zee.
Hopelijk loopt het water op de weg niet in onze koffer!
Ondertussen valt de duisternis snel in (om half zeven al).
Vannacht kamperen is uit den boze. We hebben een stevig
dak boven ons hoofd nodig.
Tahiti bestaat uit het hoofdeiland “Tahiti Nui” (nui=groot)
en het schiereiland “Tahiti Iti” (iti=klein). Aangekomen op het schiereiland
stoppen wij bij een pensionnetje langs het water, maar het is volzet. Iets
verder hangt er een bordje “Flotahia”, B&B. We waren er met de regen bijna
voorbij gereden. Xenia springt er binnen en komt even later terug, teken
doend dat het ok is.
We krijgen een ruime, lichte en zeer propere kamer
(waar de zoon vroeger sliep) voor 10.000 Fcp (of 83 EUR/nacht).
Er staat een rond zwembad in de tuin. Ook al is het
pikkedonker en regent het pijpenstelen, Jonathan en Vicky willen erin. Het
mag van de eigenaars en de pret van onze kinderen kan niet op. De
temperatuur is nog steeds rond de 28 graden. De tuin staat vol met bloemen,
ondermeer met de heerlijk riekende Tiare.
Het ziet ernaar uit dat we een goed adresje hebben
gevonden.
vorige
volgende
|
