|
23 januari
2007 Bart in het ziekenhuis
Terwijl de kinderen van de laatste volledige dag in NZ
genieten op het strand, maken wij van de elektriciteit op de camping gebruik
om DVD’s te branden van al onze foto’s en films sinds Hong Kong. Stel je
voor dat onze laptop crasht of dat ie gestolen wordt. We mogen er niet aan
denken.
Ik ga ook tegen de middag terug op zoek naar het bankje
in het dorpje waar ik soms draadloos internet heb. Er is nog steeds geen
antwoord van Bart. Gelukkig zijn de De Bie’s online op Skype. Wanneer ik hen
vraag naar het gsm nummer van Bart, krijg ik te horen dat Bart is opgenomen
in het ziekenhuis in Auckland. Een virale infectie die hij lang geleden
heeft opgedaan in Indië is terug opgeflakkerd. Enkele uren later komen we
via de De Bie’s te weten in welk ziekenhuis.
De mensen van de camping raden ons aan na het
spitsuur de stad in te gaan. We gaan dus eerst nog lekker dineren in ons
restaurantje van gisteren. De mosselen zijn er groot en Xenia vindt de saus
hier nog beter dan op het Zuideiland.
Rond half acht zijn we in het Auckland City Hospital en
treffen we Bart in het gezelschap van een collega en zijn Belgische baas.
Hij is gelukkig aan de beterhand en hoopt donderdag uit het ziekenhuis
ontslagen te worden. Het wordt een lange en gezellige babbel. Onze kinderen
hadden gehoopt met Bart in Auckland te gaan bowlen (ze zagen hier al enkele
weken over nadat ze op het Zuideiland bijna in elk gehucht een plakaatje
hebben gezien van een bowling club). Het zal “bowlen met Bart in Antwerpen”
worden.
Nu we toch in het stadcentrum zijn, laten we ons in de
Skytower meevoeren tegen een hoge snelheid naar het uitkijkpunt op 220
meter. We krijgen een prachtig uitzicht over de vele lichtjes van de stad.
Er speelt ook een film over het bouwen van deze hoogste toren (328 meter) op
het Zuidelijk halfrond. Jonathan is gefascineerd. Nu droomt hij er nog meer
van om architect te worden.
Er rest ons nog een laatste nacht in Nieuw-Zeeland,
snik.
vorige
volgende
|
