Verslagen

Oceanië  -  Nieuw-Zeeland


 

¤ België
(voor vertrek)

¤ Afrika

¤ Azië

¤ Oceanië

¤ Zuid-Amerika

¤ Noord-Amerika

¤ België
(terugkomst)

 

 

 

Eddy & Xenia

 

Jonathan

 

Vicky

 
 
 

21 januari 2007 Schapenshow, Te Puia en de familie Greaves

Die ochtend met daglicht zien we dat het huis aan de oever van het Okareka meer ligt. Het houten huis (slechts twee jaar oud) is naar het Noorden gericht (wat hier prima is, gezien de zon op het Zuidelijk halfrond niet schijnt in het Zuiden!) en heeft overal grote schuifdeuren van glas tot beneden. Er is een boothuis en een klein zandstrand. Het is het buitenverblijf van de familie Greaves dat ze hebben gebouwd samen met een ander gezin. Het is een schitterend huis, op alweer een droomplek.

Vader Ian werkt voor de Kiwi Board van Nieuw-Zeeland. Hij reist de wereld rond (ook België) om de kiwi verdelers te controleren. Moeder Nicola is huisvrouw en schilderes (vooral aquarellen). Dochter Sarah is een zwemkampioene.

Ian en Nicola zijn gedreven mensen die in Indië zelf een project voor een dorp hebben opgezet. Ze helpen er met landbouw (betere technieken), opleiding (hygiëne, taal, technieken) en handel (papieren kaarten maken om in NZ te verkopen). En dit alles via microkredieten.

Waarom blijven we niet nog een nacht, vragen ze. Vandaag is hun laatste verlofdag, morgen keren ze terug naar hun huis. Vanavond willen ze een kampvuur maken en worstjes bakken boven het vuur. Wel? OK zeggen we, maar heeft Sarah dan geen zin om overdag met ons het schapenscheren en Te Puia te gaan bezoeken?

Zo gezegd, zo gedaan. Sarah vergezelt ons. Vlakbij Roturua is er een schapenshow (Agrodome) waar we gisteren tickets voor hebben gekocht. Een paar honderd meter voor de schapenboerderij is er nog een andere, typisch Nieuw-Zeelandse, attractie. Er zijn grote plastieken ballen, deels gevuld met water, waar je kunt inkruipen en waarmee je dan van een helling rolt. We bekijken het spektakel (Zorb genaamd). De moeite (maar te duur).

Om 11 uur begint de schapenshow. We zien een hoop verschillende NZ-schapen (de ene beter geschikt voor het vlees, de andere de vacht, de andere dan weer de melk) op het podium komen. We krijgen een scheerdemonstratie te zien – binnen één minuut is het schaap kaal geschoren (het record staat op 720 schapen vangen en scheren op één dag door één man). Buiten laten ze ons zien hoe een schaapshond de schapen over een parcours jaagt. Hier zou Ann zich in haar element voelen (ps Ann werkt met honden en hun baasjes– zie VTM show binnenkort over honden).

Na een korte stop bij de MacDonald’s (altijd een succes bij de kinderen) betreden we Te Puia. Het is een vulkanisch zeer actief gebied met geisers en modderbubbelbaden. We zien er ook voor het eerst een Kiwi (vogel) in een nachtverblijf. We hebben geluk want de kiwi is actief bezig met zijn lange snavel eten in de grond te zoeken. We kijken en luisteren in een grote Marae naar een show van Maori (dans en muziek). We krijgen ook de krijgsdans Haka te zien, maar zo indrukwekkend als toen in de keuken bij Piripi is hij niet.

Via sms nodigen Sarah’s ouders ons voor een plons en een kanotocht in het meer. We zorgen ervoor dat we op tijd terug zijn om nog te genieten van het heerlijke water van Okareka meer. Voor de familie Greaves is het de eerste keer dat ze deze vakantie in het meer gaan, de laatste twee weken was het weer ervoor te slecht geweest.

Na het zwemmen is er nog tijd om te pingpongen of op het grasveld met de zwemband te spelen. We helpen Ian met het kampvuur aan te steken en op houten takken bakken we het door ons meegebrachte lam en hun Italiaanse worsten. Er zijn ook nog lekkere groenten en aardappelen. Ian spreekt eerst een gebed uit voor het eten (het is een diep christelijk gezin) en dan vallen we aan.

Even later kleurt de hemel prachtig rood. Vanop de aanlegsteiger van hun boothuis bewonderen we het natuurschoon. Ian en Nicola zijn blij dat we er zo duidelijk van genieten. Zij hebben goede vrienden die ze nog steeds niet in hun zomerhuis hebben kunnen ontvangen. Hun vrienden hebben of de tijd niet of ze hebben langs hun neus laten horen dat ze een zomerhuis zonder televisie maar niets vinden.

We praten nog tot laat in de avond. Wat een toffe mensen. Hopelijk zien we zo ooit bij ons in Antwerpen.

vorige                                                                                                                          volgende