|
09 januari
2007 Geeloog pinguďns en groenlip mosselen
Vanochtend is er zelfs wat zon. Niet veel, maar genoeg
om op het strand te gaan spelen. Na het spel is er wat tijd voor les in de
campingbarak die dienst doet als receptie, winkel (ze hebben er zalig ijs)
en inforuimte.
Voor de lunch rijden we naar het Niagara Falls
restaurant. Dit restaurant is charmant ingericht, met goede muziek en een
heel mooie menukaart. Xenia gaat voor de “mongolian lamb wrap” met couscous,
Vicky voor een gewone kippenhamburger, en Jonathan en ik voor “”Stewart
Island green lipped mussels steamed in white wine, coconut cream and
lemongrass with crusty bread”. Het lam is voortreffelijk, en onze mosselen
zijn hemels. De schelpen zien inderdaad groen en de mosselen zelf zijn reuze
groot. De beroemde jumbomosselen van de Schelde zijn dwergen in vergelijking
met deze groenlip mosselen. Ze smaken heerlijk in de verrukkelijke saus.
Gezien ook de dessertkaart er zo uitnodigend uitziet, sluiten we de lunch af
met heerlijk chocolade taart. Voor de geďnteresseerden, deze parel van een
restaurant staat te koop.
Vlakbij de camping is er een uitkijkpunt voor geeloog
pinguďns – het is wel de dag van de kleuren, precies. Volgens de
campinguitbater is 20 uur te laat, dan zijn de meeste al onder de wol, het
is te zeggen, dan zijn ze in hun hol op de begroeide oevers van het strand.
Er staat ook een stevige, frisse wind, dus het enthousiasme om te gaan
kijken is niet erg groot. Gezien de zon hier pas rond een uur of 10 echt
ondergaat, is het nog wel even licht, dus we besluiten om toch eens een
kijkje te gaan nemen. Op de parking gekomen, komt de eigenaar van de enige
andere auto net van het strand terug en vertelt ons dat hij niets heeft
gezien. Jonathan en ik wandelen toch naar het strand en zien tot onze groot
plezier een pinguďn uit de kolkende zee waggelen. We halen Xenia en Vicky
erbij en wat later volgen er nog 3 pinguďns (uit de zee en niet uit de auto
natuurlijk). We hebben ons strategisch op het strand opgesteld en tot onze
grote vreugde, passeren ze even later op enkele meters van ons richting
nest. Hun ogen zijn inderdaad geel. Ze kennen elkaar blijkbaar goed want ze
begroeten elkaar door hun snavels hoog in de lucht te steken en te kakkelen
van jewelste (hoe noem je eigenlijk het geluid dat een pinguďn maakt?). Een
indrukwekkend en ontroerend schouwspel.
Klapperend van de koud, maar alweer een onvergetelijke
belevenis rijker, kruipen we even later onze tent in.
vorige
volgende
|
