|
4 juli
2006 Vertrek
Op zondag 2 juli hebben Eddy’s ouders en op maandag
Xenia’s ouders ons verwend op een lekker etentje zodat we onze potten al
vroeg konden inpakken. Toch is het nog alle hens aan dek om het huis klaar
te maken voor de nieuwe huurders. Wij danken de vele handen die ons hierbij
hebben geholpen.
Maandag 3 juli, de dag voor D-day, brengen Jonathan en
Vicky zowat de hele dag door bij de Lenssen (buren). In de vroege vooravond
nemen we afscheid van de Belgische overgrootmoeders van Jonathan en Vicky.
Xenia en ik werken nog door tot middernacht. Jonathan geraakt tot zijn grote
frustratie die avond niet in slaap – zijn neus is verstopt en hij heeft het
veel te warm (hittegolf). Hij wil nochtans zo graag slapen want “als ik dan
wakker word, kunnen we eindelijk vertrekken”.
De volgende dag is Xenia al om half vijf uit de veren
en zet mij (terecht) ook uit mijn bed. Iets later maakt ze Jonathan wakker
die meteen blij uit zijn bed springt en met veel enthousiasme Vicky gaat
wakker maken. De grote dag is aangebroken: we vertrekken op wereldreis!
Eindelijk gaat onze droom om met onze kinderen gedurende een jaar de wereld
te ontdekken in vervulling. Het aftellen is voorbij; we gaan vertrekken.
De volgende uren verlopen echter veel hectischer dan we
hadden voorzien. Iets voor zes uur verschijnen Yvonne en onze ouders. Blijkt
dat we nog een volledige bureelkast zijn vergeten leeg te maken… geen nood,
daar zorgen de achterblijvers wel voor. Wuivende buren vanachter het venster
links en rechts van ons geven ons een krop in de keel. Eenmaal op Zaventem
aangekomen blijkt de inchecksoftware van KLM plat te liggen. Het wordt nog
een heuse rel om uiteindelijk toch ingecheckt te raken op de volgende vlucht
van 8U25 (de onze van 7U55 hebben we gemist). Onze vlucht van Schiphol naar
Kaapstad heeft als boarding time 9U20, het uur waarop we in Schiphol landen.
Halen we het nog? We rennen heel Schiphol door en zijn bij de 10 laatsten
die aan boord gaan. Benieuwd of onze bagage het ook heeft gehaald…
Ons vliegtuig heet de Borobudur en onze kapitein
“Baksteen”. Hopelijk vallen we niet als een … De dagvlucht verloopt vlotjes.
Super modern vliegtuig, goede service, lekker eten en meer dan 100 films
naar keuze. De stewardessen geven ons achteraf een complimentje over onze
kinderen – zo rustig. Na de landing mogen Jonathan en Vicky even op de
pilootstoelen in de cockpit. Indrukwekkend, maar klein (volgens de
kinderen).
Een vriendelijke Zuid-Afrikaanse leidt ons naar een
paspoortcontrole speciaal voor families met jonge kinderen. Reizen met
kinderen heeft blijkbaar zo zijn voordelen. En even later zien we tot onze
opluchting onze bagage verschijnen. En ja, eenmaal voorbij de douane staat
daar Heinz met een bordje “Clovelly Lodge welcomes family Van Hemelrijck”.
Samen met zijn vrouw rijdt hij ons in zijn busje naar onze eerste
verblijfplaats. Deze blijkt een prachtige woning te zijn met 2 slaapkamers,
2 badkamers, een keuken, terras en tuin met subliem uitzicht op het
Tafelgebergte en de Indische Oceaan. Het is wel frisjes, 10 °. Om half
twaalf liggen we met zijn allen onder de dons en vallen onmiddellijk in
slaap.
vorige
volgende
|
