|
14 december
2006 Laatste dag in Azië – terugblik
Vandaag is onze laatste dag in Indonesië. Vannacht
vliegen we naar Australië. Daarmee is het ook onze laatste dag in Azië. Tijd
voor een terugblik.
Sinds ons, na ons Afrikaanse avontuur, kort bezoek aan
België midden september, zijn we inmiddels drie volle maanden van huis. In
Azië bezochten we China (mainland, Tibet, Hong Kong), Nepal, één nacht in
Bangkok, en een volle maand Indonesië. Om eerlijk te zijn, we hadden gerust
nog wat langer in Azië kunnen rondtoeren. De mensen zijn er erg vriendelijk,
er is wondermooie natuur, religie heeft er voor pareltjes van tempels en
feesten gezorgd, het is er gemakkelijk en veilig reizen, en toch ook niet
onbelangrijk voor een langere reis zoals de onze, het leven is er naar
Europese normen erg goedkoop.
De enige dingen waar we ons hier als volwassenen mee
bezig houden, zijn: waar gaan we slapen, wat eten we, hoe geraken we waar we
willen zijn? De enige stressfactor die we nu hadden was het ticket van Dili,
East Timor (gaan we erheen en hoe, is het niet te gevaarlijk, hoe krijgen we
het dan geannuleerd en terugbetaald?).
Ah ja, er zijn nog het lesgeven en het werk aan de
website. We proberen dode momenten (wachten in de luchthaven, lange
treinrit), momenten dat het te heet is, momenten van verveling (ook al zijn
ze zeldzaam, ze zijn er toch en dat zijn de kinderen zonder al te veel
morren graag bereid om oefeningen te maken), enzovoort te benutten om les te
geven.
Wat de website betreft, het is niet altijd evident om
artikels te schrijven. Je hebt er elektriciteit voor nodig en tijd. De PC
wordt ook gebruikt om les te geven, opdrachten voor school uit te voeren
(kijk maar eens onder school), muziek te beluisteren, films te zien,
verhalen te schrijven (vooral door Jonathan – hij heeft er al een massa
begonnen), en al het foto- en filmmateriaal over te schrijven en dan op
DVD’s te branden.
Verder is het selecteren van de foto’s die we op de
site zetten ook wat werk. De foto’s moeten dan nog verkleind worden. Als dat
allemaal is gebeurd, is het niet altijd even vanzelfsprekend om
internettoegang te vinden. Op Gili Trawangan was er vaak geen elektriciteit
en dus geen internet, op onze uiteindelijk 5-daags boottocht idem dito. En
als je dan verbinding hebt, is die vaak traag. Om de verslagen van de
laatste twee weken van Indonesië en de bijbehorende foto’s te Kuta, Bali, op
onze site te zetten, heb ik 4 uur nodig gehad. En dan krijg ik vandaag een
mailtje van een vriend “het is 12 december, wat is er aan de hand, de
verslagen stoppen op 30 november, is het bij jullie soms platte rust?”
J
Vandaag was het inderdaad platte rust op Bali. Xenia
geniet nog van de goedkope en lekkere mango’s, onze kinderen zwemmen in het
zwembad van ons hotel. Morgen zitten we in een nieuw continent…
We eindigen Indonesië zoals gevreesd met slecht nieuws
voor ons budget. We krijgen namelijk een boete op de luchthaven omdat we één
dag langer dan ons visum toeliet in Indonesië zijn gebleven. Van 14 november
tot 14 december zijn 31 dagen, en geen 30… Mijn resterende 100.000 Rupies
(12 USD) en nog een briefje van 50 USD volstaan om de toestemming te krijgen
van de overste van onze douanier om toch het land te mogen verlaten (normaal
moesten we 80 USD betalen, 20 USD per dag per persoon). We krijgen wel geen
ontvangstbewijs, dus rara: waar gaan die centjes naar toe?
vorige
volgende
|
