|
05 december
2006 Hoera,Vicky wordt 8 !
Jonathan is zoals gewoonlijk vroeg op. Wanneer Vicky
haar oogjes opent, zingen we in verschillende talen “happy birthday”. Onder
het mom van “het WC-papier is op”, gaat Jonathan naar buiten. Even later
roept hij ons voor het ontbijt. Hij heeft de stoel van Vicky mooi versierd
met bloempjes en de geschenken liggen klaar voor haar op de tafel. Ze krijgt
mooie armbandjes, een halsnoer, 2 DVD’s (Mr. Bean en Wallace & Gromit) en …
de beloofde duikinitiatie.
Na onze pannenkoeken te hebben verorberd, wandelen we
met zijn allen naar de duikclub. Vanmiddag gaan we met zijn allen samen
duiken. Terwijl de rest van het gezin theorieles krijgt en praktijk in het
zwembad, mag ik voor mijn derde duik in zee. Gezien Ginie hen de uitleg
geeft (in het Frans), ga ik met duikmeester Bob op stap. Wally gaat niet
meer mee, want hij gaat de lessen, op een rustiger tempo, later verder
zetten met zijn vriendin Tania. De toekomstige duikmeester Lars vervangt
Wally als mijn buddy.
Voor we vertrekken, zie ik Vicky met al haar
duikersgerief nog onder water door hoepels zwemmen en zelfs met een
golfballetje en een soeplepel “tennissen”. Ze geniet met volle teugen.
Bob is een sympathieke instructeur die me verrast met
een boeiende duikplek. Vlakbij het strand hebben de duikclubs stalen
constructies in zee aangebracht. Elke club bracht hiervoor 1000 USD in. Ook
het enige hotel op het eiland (Vila Ombak) zorgde voor een grote stalen
constructie. De constructie wordt onder stroom gezet om de kalkvorming te
bevorderen. Aan de stalen kabels wordt afgerukt koraal aangebracht. De
bedoeling is vanzelfsprekend om nieuwe koraalvelden te creëren die op hun
beurt vissen aantrekken. Het systeem is uitgedacht door een aantal
wetenschappers (googlen naar “biorock” zou meer informatie moeten geven).
Het is Bob’s vriendin die de wetenschappers op Java heeft gecontacteerd en
uitgenodigd naar het eiland. Ze waren versteld over de grote variëteit aan
vissen en koraal rond Gili.
Bob blijkt niet alleen boven maar ook onder water een
uitstekende gids. Tot mijn grote spijt heb ik mijn onderwatercamera niet
bij, want we krijgen een heleboel prachtige vissen (ondermeer de
lichtgevende stekelig uitziende vis die Nemo probeert op te peuzelen) en
koraal te zien. De bioconstructies zijn ook de moeite. Het is ongelooflijk
hoe snel de kalk aangroeit. Vooral de 5 meter hoge constructie in de vorm
van een stulp die nog maar enkele weken geleden is aangebracht is de moeite.
De bedoeling is dat dit later als een grot kan worden bezocht door duikers.
De weinige oefeningen die ik onder water moet doen, verlopen prima. Het is
dan ook al veel meer een plezierduik.
Terug in de duikclub krijg ik het finale schriftelijk
examen voorgeschoteld. Ik moet 50 vragen oplossen die gaan over het hele
boek.
Na het middageten gaan we met het hele gezin aan boord
voor een echte duik in zee. Xenia heeft na de oefeningen in het zwembad
beslist om te passen voor de duik in zee. Als eerste gaan Jonathan en ik in
het water. We laten ons met onze luchttank achterover van de boot in zee
vallen. Terwijl Ginie met Jonathan onderduikt, zwem ik met Lars omlaag. We
zakken tot 12 meter en verkennen dan het koraal en de bodem. We zien een
grote zeeschildpad voorbij zwemmen en zien kleine Nemo’s in een annemoon.
Even later is het de beurt aan de jarige. Ginie duikt met haar tot 2 meter
diep, terwijl wij van de oppervlakte toekijken. Wat later gaan Jonathan en
ik haar achterna. We maken hand in hand een kringetje met ons drieën. Ik
vind het zalig met hen hier onderwater te zijn. Hopelijk kunnen we ooit
Xenia overtuigen om mee te gaan.
In zee moet ik nog enkele oefeningen doen (zoals
bijvoorbeeld op kompas zwemmen, mijn masker uit- en aandoen op 5 meter
diepte), maar dan is het zover. Ik ben geslaagd in mijn praktijkexamen. ’s
Avonds krijg ik te horen dat mijn theoretisch ook goed was (46 op 50). Vanaf
nu mag ik duiken met een buddy!
Voor Vicky is het feest nog niet afgelopen. Ze wenst en
krijgt nog een mooie hena tattoo van een geco op haar hiel. En voor het
avondeten krijgt ze pizza terwijl we kijken naar “The Return of Superman”.
We proberen nog de e-mail binnen te krijgen met wensen
voor haar verjaardag, maar eerst valt de verbinding uit, gevolgd even later
door de elektriciteit.
Dat neemt niet weg dat Vicky een reuze 8ste
verjaardag heeft gevierd (en wij met haar).
vorige
volgende
|
