14 oktober
2006 Het turkooize Yamdrok Tso en duinen in de Himalaya
Het is moeilijk afscheid nemen van de sympathieke
Chevy, de computerman van Phuntsok Khasang International Youth Hostel. Agu,
onze chauffeur de volgende 5 dagen, staat ons echter stipt op te wachten en
maant ons aan om te vertrekken.
We rijden eerst door de Yarlungvallei. Onder een
straalblauwe hemel – de goden zijn ons gunstig gezind – rijden we langs de
rivier omzoomd door bomen waarvan de bladeren gekleurd zijn door de herfst.
We steken een lange brug over en houden een eerste keer halt om te genieten
van het uitzicht. Van dan af gaat het alleen maar omhoog, steiler en steiler
tot we de Kangbala pas, 4990 meter hoog, bereiken. Vanaf deze pas hebben we
letterlijk en figuurlijk een adembenemend uitzicht over het turkooizen
Yamdruk Tso (ook het Schorpioenmeer genoemd), dat omringd wordt door
besneeuwde toppen. De weg langs het meer is nog niet af, dus we moeten langs
dezelfde weg terug – jammer. We stoppen even wanneer we de Canadese Lucie
ontmoeten die van Lhasa te voet naar Kathamandu onderweg is. Ze zamelt
hiermee geld in voor een actie tegen kanker (www.vajouerdehors.ca/lucieboisjoli.htm).
We geven haar nog wat extra water en wensen haar goede moed toe.
We lunchen onderweg langs een Tibetaans
baanrestaurantje en proeven onze eerste (en laatste) yakboterthee. Lekker
(met uitzondering van de thee) en niet duur. Dan laten we de rivier en de
goede baan achter ons, en nemen een zanderige 4x4 weg. Het landschap wordt
nog indrukwekkender dan het al was. We vergelijken de uitgestrektheid en de
bergen met het Namibische binnenland. En de vergelijking blijkt nog beter op
te gaan wanneer we, tot onze grote verbazing, grote duinen voor ons zien
oprijzen. Wie had dat verwacht in de Himalaya.
Het goede weer heeft de lokale bevolking ertoe aangezet
om massaal hun huizen te verlaten en met man en macht het stro te drogen en
in te halen, en het land om te ploegen met yaks. Dit zorgt voor
onvergetelijke beelden.
Een groot paneel langs de weg geeft aan dat we 5000 km
van Beijing verwijderd zijn. Toch merk je dat de invloed van de Chinese
hoofdstad ook hier groot is, maar dat dit door de verschillende Tibetanen
die we spreken, niet erg wordt gewaardeerd.
We hebben 2 boekjes gekocht in Lhasa, één over de
geschiedenis van Tibet, één met verhalen over Tibet. Beide boekjes zijn
uiteraard uitgegeven door de Chinezen en geven dus een Chinese versie van de
feiten. We lezen dat dankzij de vredevolle “bevrijding” van Tibet door de
Chinezen de levensstandaard van de Tibetanen er flink op vooruit is gegaan
(wat mogelijk wel zo is). De boekjes maken ook melding van de onderdrukking
en soms uitbuiting van de gewone man en vrouw in de straat door de
Tibetaanse, boeddhistische leiders. Dankzij de Chinese bevrijding is daar nu
een einde aan gekomen.
Wanneer we rond 17 uur in Gyantse aankomen, hebben we
nog de tijd om de schitterende 15-de eeuwse stupa in het klooster te
bewonderen.
vorige
volgende
|