12 oktober
2006 Vrije dag te Lhasa
Onze website teller geeft aan dat wij vandaag net 100
dagen onderweg zijn. Wat gaat de tijd toch snel.
Na Jonathan en Vicky is het deze nacht jammer genoeg de
beurt aan Xenia om last te krijgen van maag en darmen. Vandaag blijft ze
heel de dag onder de zachte, warme dekens van onze jeugdherberg. Ze leest
een boek en werkt aan de website, terwijl ze via het grote venster de bergen
ziet. Haar eten blijft beperkt tot yoghurt en rijst.
In de voormiddag trek ik er met Vicky op uit, terwijl
Jonathan Xenia gezelschap houdt. Als ontbijt eet Vicky na weken nog eens
muesli met melk. We ontdekken de kleine straatjes van Lhasa. We horen
kinderen het alfabet opzeggen en zien kleuters spelen op de speelplaats. Bij
een reisagent keuren we de niet meer zo jonge blauwe Toyota waarmee we
wellicht 5 dagen gaan rondtrekken.
Met Jonathan erbij gaan we lunchen in een gezellig
restaurantje – macaroni voor de kinderen, en een Indisch curiegerecht voor
mij. Net zoals vanmorgen is de kelner van Nepal – Nepali zijn hier blijkbaar
net zoals in India gastarbeiders. In het restaurant spelen we darts. Voor 1
yuan per spel (10 cent) spelen we even later in een open garage snooker. Dan
kopen de kinderen rode en blauwe wol, zodat ze kunnen vingerhaken en
armbandjes maken. Ze zetten zich op de binnenkoer van onze herberg. Ook de
Chinese IT man van de herberg aan wie Jonathan het internetspel “Runescape”
uitlegde, krijgt even later van hem een armbandje.
Intussen ga ik nog op zoek naar het reiskantoor dat
Canadese vrienden ons hebben aanbevolen.
Een taxi brengt me naar de andere kant van de stad. Op
een kruispunt staan twee reusachtige vergulde yaks met het Potala paleis op
de achtergrond. Na een lange zoektocht vind ik het kantoor, maar ze zijn
veel te duur. Het zal dus de blauwe Toyota worden van vanmorgen.
’s Avonds wandelen Vicky en ik naar de Chinese versie
van MacDonald’s, Georgia genaamd, en kopen we ons avondeten – ze hebben er
naast burgers, in deeg gerolde groentjes en vlees met een heerlijk sausje.
Om het niet te laten koud worden, nemen we een fietsriksha terug en eten dan
alles op in onze herberg.
vorige
volgende
|