|
09 oktober
2006 Jorkhang Tempel & Barkhor straat
Ondanks het feit dat China verschillende tijdszones
omspant, heeft men in Beijing beslist dat het in China overal hetzelfde uur
is. Concreet betekent dit voor Lhasa dat de zon pas boven de horizon klimt
na achten. Hierdoor slapen wij ook wat langer uit dan gewoonlijk.
Gezien we deze week ter plaatse blijven, maken we
hiervan gebruik om meer les te geven. Breuken en Nederlands voor zowel
Jonathan als Vicky, Frans voor Jonathan, en een spreekbeurt voor Vicky. In
de voormiddag krijgen ze les op de mooie binnenkoer van de jeugdherberg – op
het dakterras is het ’s morgens nog echt te koud.
Dan is het tijd om voor de eerste keer op verkenning te
gaan in “de Stad der Goden”. Op een boogscheut van onze jeugdherberg, in het
centrum van Lhasa, ligt de Jorkhang tempel, één van de heiligste tempels
voor de Tibetanen. We zijn allemaal diep onder de indruk van de vele mensen
die zich keer op keer op de grond werpen voor deze tempel. Te vermelden valt
dat toen Jonathan de eerste monniken in het rood gekleed zag, hij verbaasd
uitriep: “hé, ze hebben hier Masai!”. We laten ons meedrijven in de
mensenstroom die zich met de klok mee beweegt door de Barkhor straat rond de
tempel. Er zijn pelgrims van alle windstreken. We bewonderen hun
klederdracht en haartooi. Velen dragen gebedsmolentjes met zich mee en
prevelen gebeden voor zich uit. Voor Jonathan wordt het al snel duidelijk
dat deze pelgrims niets gemeenschappelijk hebben met de Masai krijgers van
Kenia en Tanzania. De Barkhor straat is omzoomd door kleurrijke winkels waar
allerlei prullaria worden verkocht. Onze kinderen hebben plots de behoefte
om versierde dolken te kopen, niet direct het meest vredelievende en het
gemakkelijkst op wereldreis mee te nemen geschenk. De uitschuifbare
Tibetaanse trompetten zijn de moeite, maar ze meenemen in een rugzak neemt
ook (te)veel plaats in. Er zijn ook tientallen winkeltjes die geschenksjaals
in alle maten en kleuren (vooral wit) verkopen. We zijn het intussen al
gewoon dat onze kinderen even vaak worden gefotografeerd als de heilige
plaatsen waar we zijn. Ook de monniken kijken vaak glimlachend en
gefascineerd naar hen en ze willen hen een hand geven of hen aanraken.
Lhasa bevalt ons. We vinden het helemaal niet erg dat
we het hier, omwille van de hoogte, rustig aan moeten doen.
’s Avonds krijgen we via e-mail de resultaten van de
verkiezingen doorgespeeld. Patrick Janssen mag dan wel de meeste
voorkeurstemmen hebben gekregen, het Vlaams Belang gaat er zowat overal in
Vlaanderen alweer flink op vooruit. Tot onze verbazing is het Vlaams Belang
zelfs in onze gemeente, die geen vreemdelingen kent, de grootste partij
geworden. En er is in onze gemeente ook een nieuwe partij, afgesplitst van
een grotere, die in één klap heel wat stemmen heeft gehaald. Verdeeldheid
troef, dus, wat wij helemaal geen goede zaak vinden. Niet dat we voorstander
zijn van het één partijensysteem van China, verre van, maar een
gemeenschappelijke visie zou het besturen wel eenvoudiger en efficiënter
maken. We zijn benieuwd hoe ze het in onze gemeente gaan aanpakken – we
wensen hen in elk geval vanuit Tibet veel succes toe!
vorige
volgende
|
