|
26 september
2006 Het Panda Breeding Center en de Wu Tempel te Chengdu
Het is een druilerige morgen. We zijn er vroeg uit,
want de panda’s worden ‘s morgens gevoed en slapen in de namiddag. We hebben
afgesproken met een Engels koppel om samen een taxi te nemen naar het aan de
rand van de stad gelegen Panda Breeding center. De taxi’s die stoppen willen
echter geen 6 mensen meenemen, dus uiteindelijk splitsen we. Het
broedcentrum ligt aan de rand van de stad op een groot domein. Er staat een
groot beeld voor de ingang, natuurlijk van een Panda. We krijgen een
plannetje van het terrein, vol verschillende soorten bamboe en andere bomen
en planten. Een meisje aan de ingang stuurt ons helemaal naar het einde van
het centrum, waar er pasgeboren panda’s worden gevoed. Twee panda
tweelingzusjes hebben een paar weken geleden, op geen 24 uur van elkaar,
ieder een tweeling gekregen. De baby panda’s liggen nu, voor ons, in
afzonderlijke broedkasten. Ze rekken zich behaaglijk uit. Een Chinese
verpleegster haalt één van hen eruit en wiegt het zoals een mama. Even later
krijgt de baby panda de fles. Zo schattig!
Wanneer we vervolgens naar de jonge panda’s gaan van
anderhalf jaar oud – al wel bijna volgroeit, – zien we er onze eerste grote
panda in de bomen hangen. En dan komen de opvoeders buiten. Het is
etenstijd. Onze panda komt snel uit zijn boom en zet zich op een stronk. Hij
krijgt verse bamboe toegespeeld en begint te smullen. Iets verder op hangt
een andere panda in een boom. Hij heeft geen zin om uit zijn boom te komen.
Ze proberen hem met fruit op een stok gestoken te lokken, maar hij krabt
zich rustig verder. Het is echt een komisch zicht. Toppunt is dat wanneer de
opvoeders weggaan, hij beslist uit de boom te komen. Grappig.
Op onze tocht naar de panda ‘nursery’ zijn we via een
filmzaal voorbijgekomen. Dat is nu onze volgende halte. We krijgen er te
zien hoe de panda zich voorplant, hoe een minuscuul klein pandatje – nog
geen 10 cm groot - wordt geboren, hoe de mama panda voor de baby zorgt en
hoe hij opgroeit. Het is een mooie en indrukwekkende film.
Xenia wil direct terug naar de pasgeborenen, wat we ook
doen. Naast de Reuze Panda’s zitten er ook kleinere, rode Panda’s in dit
openluchtcentrum. We ontdekken er eerst enkele, vlak naast de weg. Dan zien
we er een heleboel in bomen. Ze zijn erg mooi en actief. We trekken een
massa foto’s, ook de kinderen. Ze willen elk hun eigen fototoestel hebben.
Misschien kunnen we dat eens voorleggen aan onze fotosponsor, ofwel moeten
we shoppen in Hong Kong?
Het is al ver middag wanneer we terug richting uitgang
van het domein wandelen. Onderweg zien we nog een grote panda uitgestrekt op
zijn buik. Ze hebben gelijk: in de voormiddag eten ze, nadien slapen ze. Wat
een leven…
Onze taxichauffeur kan ondanks het kaartje en de
Chinese tekst met “breng me naar Mix hostel”, onze jeugdherberg niet vinden.
Vlak bij onze herberg bevindt zich nog de grote Boeddhistische WU tempel.
Die kent onze taxichauffeur wel. We stappen uit en gaan de tempel binnen. Je
kunt gratis een bundel wierookstokjes krijgen aan de ingang. De Chinezen
steken ze aan en maken er dan allerlei bewegingen mee naar de 4
windrichtingen, alvorens ze één voor één in urnen op de verschillende
binnenplaatsen te deponeren. Ook Jonathan en Vicky branden ieder een stokje.
We hebben grote honger en zetten ons in een, door de
boeddhistische monniken uitgebaat, vegetarisch restaurant. We bestellen er
gerechten door te wijzen naar gerechten die anderen aan het eten zijn. Het
eten valt uitstekend mee. Na de maaltijd verkennen we het tempelcomplex
verder. Naast een smalle 1000 boeddha’s pagode, bewaakt door tijgers en
olifanten, ontdekken we nog iets specifieks wat we nog nergens anders hebben
gezien. Vanuit een pagode is er een gang die onder de grond in een tunnel
verdwijnt. De tunnel is mooi versierd, zowel aan de zijkanten (met stenen
taferelen) als aan de bovenkant (met mozaïek). Er speelt mysterieuze muziek.
In het midden van de gang is er een zijbeuk die uitzicht geeft op een grote
ruimte, met in het midden achteraan een gouden boeddha. Jammer genoeg
weerhoudt de bewaker ons ervan om deze te trekken. Het is een bijzondere
plek. We verlaten de tunnel langs de andere kant en wandelen nog een tijd
door de gangen en steegjes tussen de tempels door.
Dan is het terug tijd voor de drukte van de stad. Via
een grote straat wandelen we terug naar het Mix hostel. We zien onderweg nog
een paar bergschoenen voor Jonathan (met bijbehorende Wolfskin kousen) en
voor Vicky kopen we nieuwe oortjes voor haar MP3 speler.
We sluiten de dag af met pannenkoeken en de kinderen
kijken naar de film Shrek. Dan is het bedtijd!
vorige
volgende
|
