19 september
2006 Het knappe zomerpaleis
Een goede nacht gehad. Er is veel te doen en te zien in
Peking. Als ontbijt eten we lekkere dumplings in een lokaal restaurantje in
onze straat (9 Yuan, of 90 eurocent, voor 30 stuks! De lekkerste dingen zijn
niet altijd de duurste… ) . We besluiten de bus te nemen naar het
Zomerpaleis. Het is wat zoeken om de juiste bus te vinden aan de rand van
het Plein van de Hemelse Vrede, maar uiteindelijk lukt het ons toch. Het
wordt bus 808 in noordelijke richting. Eerst krijgen we op de bus uitleg dat
we moeten overstappen. Even later wordt duidelijk dat er een oud en een
nieuw Zomerpaleis van de Keizer bestaat, en dat onze bus haar eindstation
heeft aan de ingang van het Paleis dat wij willen bezoeken. Het is
ongelooflijk druk op de baan. We doen er 1 ½ uur over om er te geraken.
Kostprijs: 5 Yuan per persoon (een halve EURO).
De Noordpoort van het Zomerpaleis verrast ons eerst op
een winkelstraatje met pittoreske huisjes, langs een kanaaltje gelegen. Dan
gaat het steil omhoog – Jonathan en Vicky klimmen via rotsblokken naar boven
- naar een hooggelegen tempel voorzien van wel honderden boeddha beeldjes.
Het uitzicht over het park en het grote meer is meer dan de moeite. Jammer
genoeg is het, zoals vaak in China, mistig. We dalen af naar een marmeren
boot die ligt te pronken in het meer. We zetten ons op een smal terrasje op
de eerste verdieping van een huisje aan het water en bestellen er noedels en
thee. Xenia herinnert zich een passend kaartspel om hier te spelen, namelijk
“Chinees poepen”. Het klinkt misschien wat oneerbiedig voor dit kader, maar
het is een tof kaartspel waarbij je moet zeggen hoeveel slagen je gaat halen
(eerst met 1 kaart, vervolgens 2, tot uiteindelijk 13). Haal je er meer of
minder, krijg je strafpunten, bijvoorbeeld door middel van tandenstokertjes.
We zitten in de schaduw, uitkijkend over het meer en genieten van deze plek
en ons spel.
Ook op dit meer kan je bootje varen. Het is een ideale
manier om dit park, met zijn uitgestrekt wateroppervlakte en vele steile
marmeren bruggen, op een warme dag te ontdekken. Er varen ook grotere boten
met drakenkoppen over het water. Het is en blijft Xenia’s favoriete park in
Peking. Op een iets breder stuk land, tussen twee waters in, proberen we
onze vlieger nogmaals de hoogte in te krijgen. Er is niet al te veel wind en
de vlieger is al lichtjes beschadigd, maar Jonathan en Vicky laten hem toch
opstijgen en dalen. En ze rennen ermee rond terwijl hij enkele meters boven
hun hoofd vliegt. Ook hier zijn er een hoop mensen in de weer om nieuwe
bloemperken aan te leggen en het gras te wieden. De Chinezen zullen ervoor
zorgen dat alles piekfijn in orde is voor de Spelen!
Rond een uur of vijf beslissen we terug te keren naar
onze herberg. We nemen dezelfde bus, maar we zitten duidelijk in de
avondspits. We doen er deze keer bijna drie uur over om aan het Plein van de
Hemelse Vrede te geraken. Hier ontdekken we een kleine bakkerij waar we
croissants en koffiekoeken kopen voor onze uitstap van morgen. We stappen
vervolgens naar ons favoriete restaurantje waar we snel bediend worden op
Chinees lekkers – gebraden rijst, varkensvlees in zoetzure saus, Chinese
groenten met look – en vooral, een frisse pint bier voor papa.
In Far East International Youth Hostel is het een
drukte van jewelste op de binnenkoer. Er wordt gelachen en plezier gemaakt.
Wij zijn echter toe aan ons stapelbed. Morgen belooft een hoogdag te worden.
We gaan de muur beklimmen!
vorige
volgende
|