|
16 september
2006 De Verboden Stad
Het tijdverschil speelt ons nog altijd parten en echt
vroeg worden we vandaag weer niet wakker. Een klein beetje anders dan in
Afrika… Ik doe inkopen in een supermarktje vlakbij. We eten toast vanmorgen
en geven nog wat les.
We wandelen opnieuw naar het Tienanmen Plein. Het is
zaterdag vandaag en erg druk. Op het Plein staat een groot bord dat het
aantal dagen aftelt voor de Olympische Spelen beginnen. Er worden grote
bloemperken opgebouwd en er verrijst een maquette van Lhasa en de
Driestromendam.
Eenmaal in de Verboden Stad aangekomen, worden we
overweldigd door de grootsheid van de gebouwen. Spijtig genoeg staan de
eerste twee tempels in de stellingen. Alles moet duidelijk piekfijn in orde
zijn voor de Spelen. We bezoeken enkele mooie musea in de Keizerlijke Stad,
maar genieten nog het meest van de kleine steegjes aan de zijkant van dit
indrukwekkend domein. En we ontdekken wat Jonathan en Vicky graag eten:
doosjes met noodles met vis- of vleessmaak, waar je kokend water overgiet.
Ze vinden het een heerlijke lunch (en wij ook trouwens). Intussen trekken we
vele foto’s en worden, vooral onze kinderen, vaak gefotografeerd door de
Chinezen. Hun haarkleur gecombineerd met blauwe ogen is niet alledaags.
Achter de Verboden Stad trekken we het Jinshan Park in.
In dit park zijn er een aantal paviljoens hoog op een heuvel gelegen die een
mooi uitzicht bieden over de Verboden Stad. De Chinezen overdrijven wel met
hun werken, want ook deze paviljoens worden gerenoveerd en zijn gesloten
voor het publiek. We keren terug via het mooie Beihai Park waar we de zon
zien ondergaan. We wandelen langs de verlichte zijwallen van de Verboden
Stad en zien de garde oefenen in het ‘marcheren’. Al wandelend krijgen de
kindjes Franse les ‘je marche, tu marches, il…”.
Wanneer we een bekender restaurant willen
binnenstappen, krijgen we te horen dat het overvol is. Het is dan ook
zaterdag. Een sympathieke Chinese kelner krijgt echter van haar baas te
horen dat ze ons moet vergezellen naar een restaurant in een zijsteegje dat
van dezelfde eigenaar is. We krijgen er overheerlijk eten voorgeschoteld.
Hier komen we nog terug!
Op de terugweg naar onze herberg draait een Chinees nog
twee suikerspinnen voor onze kinderen. We kopen ook nog enkele toffe
souvenirs. En hip hip hoera, de trolley van Jonathan is toegekomen. Jonathan
en Vicky kaarten nog op de binnenkoer van ons herberg met Duitse trekkers,
terwijl Xenia en ik nog wat administratie (en website werk) regelen.
Het was alweer een mooie, gevulde dag.
vorige
volgende
|
