|
06 maart
2007 Half Moon Bay en Deception Island
Land in zicht! Het is zover.
Voor ons duiken machtige, witte sneeuwtoppen op. Het is echter nog niet het
vasteland. Het zijn de South Shetland eilanden en wij gaan zo dadelijk voor
de eerste keer van boord met een Zodiac.
Het duurt wel een half uur voor we al onze lagen kleren
aangetrokken hebben. Toch is het buiten niet zo koud (4°). De zon schijnt
zelfs.
Onze eerste landingsplaats is Half Moon Island. Het is
een prachtige brok natuur, met mooie rotsformaties, hoge sneeuwbergen en
gletsjers. En natuurlijk zijn er ook de Chinstrap pinguins. Ze zijn met
honderden en maken flink wat lawaai. We zien hoe een zeehond even de menigte
pinguins in beroering brengt door zich een weg door hen te banen. Van ons
mensen trekken ze zich weinig of niets aan.
We wandelen langs het strand naar het iets verderop
gelegen Argentijns station “Camara” (62ste breedtegraad zuid). Er
waait flink wat wind aan deze kant van de baai. We hebben toch gelijk gehad
om al die lagen aan te trekken!
Na een drietal uur aan land te zijn geweest, brengen de
Zodiacs ons terug naar de Ushuaia. Aan boord krijgen we een stevige lunch.
Vervolgens gaan we aan dek om te kijken hoe de kapitein
onze boot navigeert door de nauwe ingang, Nelptune’s Bellow genaamd, van het
Deception Island. We varen op de ingestorte caldera van een vulkaan. Wat een
zicht!
We gaan aan land in Whalers Bay, de Baai van de
Walvisvaarders. We wandelen er door de overblijfselen van het walvisstation.
Het plaatsje is onder de Antarctic Treaty een Historische Site geworden.
Overal zien we verroeste tanks en verlaten huizen die bedekt zijn door zwart
en rood vulkanisch as van de uitbarsting van 1969; een surrealistisch beeld.
Door de stoom langs de rand van het water stappen we
verder naar het hoger gelegen Venster van Neptunus. Hier hebben we een
panoramisch zicht over de baai langs de ene kant en de oceaan die het eiland
omgeeft aan de andere kant.
Intussen zijn de expeditieleden naarstig aan het graven
gegaan in het vulkaanas langs de vloedlijn. Ze hebben een put gegraven waar
het zeewater snel in opwarmt. Onze kinderen zijn bij de eersten om er in hun
zwempak in te gaan. Kan je je dat voorstellen? Op Antarctica in je zwembroek
rondlopen? Het kan dus. Ik ga zelf even tot mijn midden in zee en loop dan
snel in het hete water.
Nadien is het snel aankleden geblazen om terug met de
Zodiacs naar het schip te keren. We nemen een goede hete douche en schuiven
onze benen onder tafel voor een lekker avondmaal.
Wat een belevenis.
En morgen? Morgen, 7 maart, landen we op Antarctica
zelf en het is daarenboven Jonathan’s verjaardag. Een mooier geschenk is
nauwelijks denkbaar. De dag wordt voor Jonathan trouwens gesponsord door
Yvona, Peter, Babcia en Dziadek. Ook Xenia heeft een bijdrage gekregen voor
deze reis, als een vervroegd verjaardagsgeschenk van mijn ouders.
Fantastisch bedankt, lieve mensen, in naam van Jonathan en Xenia!
vorige
volgende
|
