|
04 maart 2007
Drake Passage
Vandaag varen we door de gevreesde Drake Passage.
Gevreesd, omdat het er vaak stormt. We hebben geluk, de zee is niet al te
onstuimig. Xenia en de kinderen voelen zich redelijk goed. Ik ben de enige
die geen pilletjes heb geslikt, maar had het beter wel gedaan. Het rollen
van het schip maakt me misselijk en tot mijn grote spijt moet ik een groot
deel van de dag in bed blijven.
Er zijn voordrachten over de vogels en de dieren rond
en op Antarctica, en over de geschiedenis van de ontdekking van het
continent, maar ik mis ze allemaal.
Toch luk ik er om even op de brug te gaan waar Jonathan
van de kapitein het roer in handen mag nemen. De automatische piloot wordt
afgezet en Jonathan krijgt instructies hoe hij het kompas moet lezen en hoe
hij de uitgezette koers moet aanhouden. Een tiental minuten lang bestuurt
hij het schip. Hij krijgt complimenten van de kapitein!
Onze kinderen vervelen zich helemaal niet. Ze hebben
dan ook snel twee speelkameraadjes ontdekt. Er is een Frans-spaans gezin aan
boord met twee kinderen. Hun dochter Tania is 13, hun zoon Alan 11.
Jonathan heeft de schaakmicrobe weer te pakken en nadat
hij Alan een paar keer heeft verslagen, zijn de volwassenen aan de beurt.
Hij maakt het achtereenvolgens een Amerikaan en een Pool niet gemakkelijk.
Na onze terugkeer stuur ik hem naar een schaakclub want ik kan hem niets
meer leren.
Het enige, iets minder plezierige aan de dag voor
Jonathan is het moment dat hij door het rollen van het schip met zijn
vingers tussen de deurspijlen komt te zitten. De doktor wordt er snel
bijgehaald, maar met wat ijs erop is alles snel opgelost. Even later dartelt
hij weer vrolijk rond.
vorige
volgende
|
