|
05 september 2006 Wind, vissen en lokaal eten
Xenia, die de vorige dag erg vroeg op was en naar het
strand was gestapt, had daar een lokale visser, Babu Feruz (Babu = Opa in
Swahili), ontmoet. Hij was toen bezig pieren op te graven voor zijn
visvangst van de dag. Hij had ons uitgenodigd om vanmorgen in zijn boot te
gaan vissen, snorkelen en nadien bij hem thuis te blijven lunchen.
We regelen transport naar Jambiani, waar zijn boot
ligt. Ook Teun gaat mee. Opa Feruz staat ons met een grote glimlach op zijn
gelaat op te wachten in zijn huisje. We halen snorkelgerief en gaan naar het
strand. Er staan witte koppen op het water. Babu Feruz schudt bedenkelijk
zijn hoofd. We stappen in zijn houten bootje met vlotters opzij en hijsen
een klein zeil – teveel wind, zegt hij. En inderdaad, het bootje gaat op en
neer. Vissen zit er vandaag niet in. Ook het snorkelen is geen groot succes
door de hoge golven. Er zit niets anders op dan terug te keren. Babu Feruz
verontschuldigt zich wel duizend keer en zegt dat we volgend jaar wanneer we
terugkomen gratis met hem nog eens mee mogen. Bij onze terugkomst maakt zijn
vrouw lekker lokaal warm eten klaar dat we met onze vingers mogen eten –
echter wel zonder vis. Onze kinderen spelen na de maaltijd buiten met een
hoop nieuwsgierige kinderen van het dorp. Vicky speelt vooral tikkertje met
hen en Jonathan voetbal. Rond 15 uur keren we met een wagen terug naar
Evergreen waar we nog zwemmen, lezen, kaarten en genieten.
vorige
volgende
|
