|
03 september 2006 Palmbomen en witte stranden
De voormiddag verdelen we de taken. Xenia sorteert wat
we nodig hebben voor onze overnachtingen in het Oosten, ik trek de stad in
om geld af te halen, te internetten en snorkels en croissants te kopen, de
kinderen maken hun huiswerk en spelen wat.
Om 13 uur nemen we afscheid van de sympathieke
Mohammed, de manager van dienst van het charmante Warere Town House in Stone
Town. Ons busje dwarst het eiland van west naar zuidoost. Onderweg rijden we
nog voorbij een nationaal park waar roodkopaapjes leven. Onze chauffeur
rijdt extra traag wanneer we erlangs rijden, maar we krijgen ze niet te
zien. Aan de oostkust gekomen, zetten we eerst een koppel Spanjaarden af aan
hun guesthouse (hutjes zonder elektriciteit) en dan houden we halt bij
Evergreen Bungalows & Guesthouse (www.evergreen-bungalows.com
), een adres ons aanbevolen door Ingrid van Via Via.
De bungalows liggen temidden van palmbomen en wit zand
aan de rand van het strand. Ze kijken allemaal uit over een turkoois blauwe
zee. Tussen de palmbomen hangen hangmatten, een grote 4-persoons
schommelstoel, en er zijn ligbedden in hout met gevlochten koord. Er is een
open restaurant, een zithoek met kussentjes onder een rieten dak, alles met
zicht op zee. Ik bekijk een bungalow die binnenin zeer mooi verzorgd is, met
toffe lokale schilderijtjes, grote schelpen, bloemen… moeilijk om tegen dit
paradijselijk schoon nee te zeggen. De prijs is iets boven ons budget, maar
we nemen het toch. De eigenaars zijn Duitsers – er is een inheemse, maar
Duits sprekende jongen Jeick en een meisje Lisa van bijna Jonathan’s en
Vicky leeftijd. Onze kinderen gaan dadelijk met hen spelen op het strand.
Het rif is enkele honderden meter in zee. Daar schuimen witte koppen van de
omslaande golven. De kleurschakeringen in het water zijn moeilijk te
beschrijven, zo mooi zijn ze (er zijn ook mooie witte stapelwolken in de
hemel). Bij eb, wat het nu is, is het water tot aan het rif niet erg diep.
Zwemmen gaat dan niet, maar spelen in het water wel. Het witte zand, als het
nat is, klikt aan elkaar als klei. Aan de rand van de vloedlijn liggen er
prachtige schelpen. Onze kinderen amuseren zich met 2 houten schepen die in
het ondiepe water liggen. Één van de bootjes heet Lisa, zoals het meisje.
Waar je ook kijkt, het lijkt hier wel Bounty-land. En ja hoor, even later
krijgen we een kokosnoot aangeboden. We drinken het sap en eten de vrucht.
Als de avond valt, flikkeren de sterren aan de hemel.
De maan is bijna vol.
Welkom in het paradijs!
vorige
volgende
|
